دیه‌گو ولاسکس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزدون به مقاله
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۱:
آخرین فعالیت او همراهی با پادشاه و دربار تا مرز فرانسه در بهار سال ۱۶۶۰ بود. در این سفر او باید دکوراسیون پاویلیون اسپانیایی برای ازدواج ماریا ترزا و لویی چهاردهم را ترتیب می‌داد. کمی بعد از بازگشت او به مادرید، مریضی گریبانش را گرفت و نهایتاً در آگوست همان سال درگذشت. ولاسکوئز در آن زمان شاگردان و پیروان اندکی داشت. شهرت او در اروپا از اوایل قرن نوزدهم آغاز شد. بسیاری از نقاشی‌های سویلی اولیه‌اش توسط مجموعه‌داران انگلیسی خریداری شده بود.بسیاری از آثار متاخر او امروزه در موزه پرادو نگهداری می‌شود.
 
<ref>{{پک|خلج|1401|ک=مقاله ولاسکس|ص=78}}</ref>شروع حرفه
 
==== شروع حرفه ====
بعد از به‌تخت‌نشستن «فیلیپ چهارم»، «ولاسکوئز» برای اولین‌بار به مادرید رفت تا بتواند یک حامیِ سلطنتی‌ پیدا کند. او پرتره‌ای از شاعر مشهور باروک اسپانیایی «لوئیس دِ گونگورا» کشید، ولی موقعیتی برای نقاشی از پرتره‌ِ شاه یا ملکه به دست نیاورد. سال بعد ولاسکوئز توسط نخست‌وزیر به مادرید دعوت شد. نخست‌وزیر، طرفدار نقاشی‌های «ولاسکوئز» بود و بعدها به حامی‌اش تبدیل گشت. کمی بعد از ورود به شهر، او توانست پرتره‌ی پادشاه را بکشد و با موفقیت چشمگیری روبه‌رو شود. ولاسکوئز را به سِمَت نقاش دربار منتصب کردند و این قرار گذاشته‌شد که هیچ‌کس دیگر حق کشیدن پرتره‌ی شاه را نداشته‌باشد. اگرچه او در این دوره به نقاشی از موضوعات دیگر نیز می‌پرداخت، اما بیشتر زمان خود را صرف پرتره‌نگاری از اعضای دربار و اطراف‌شان می‌کرد. موقعیت ولاسکوئز در دربار به او امکان دسترسی به آن دسته از مجموعه‌های سلطنتی را می‌داد که پُر از نقاشی‌های استاد ونیزیِ رنسانسی، [[تیسین]] بود. او بیش از هر هنرمند دیگری روی توسعه‌ی سبک ولاسکوئز اثر گذاشت. پرتره‌ی تمام‌قد «شاه فیلیپ چهارم» و برادرش که به سبک پرتره‌های سنتیِ دربار اسپانیا کار شدند، کاملاً متأثر از تیسین هستند.
 
سطر ۸۸ ⟵ ۸۷:
== منابع ==
<div style="direction: ltr;">
*{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=خلج |نام=اهورا |کتاب=مقاله ولاسکس | ناشر=اران |سال=1401 |مکان= تران|شابک=}}
"Velazquez, Diego." ''Encyclopædia Britannica. 2006. Encyclopædia Britannica Online''. 9 Nov. 2006 <http://www.britannica.com/eb/article-9108770>.
</div>