جنگ ایران و عثمانی (۱۷۳۵–۱۷۳۰): تفاوت میان نسخه‌ها

نادر پس از خلع [[شاه طهماسب دوم]] برای جنگ با [[عثمانی]] ابتدا عازم [[کرکوک]] شد و پس از رسیدن نیروهای آذربایجان به او بغداد را به محاصره گرفت ۲۵ [[شوال]] ۱۱۴۵/ ۱۰ آوریل ۱۷۳۲. نادر قریب یک سال بغداد را در محاصره داشت و با اینکه قحطی در میان مردم آنجا افتاد احمد پاشا دلیرانه مقاومت کرد. عاقبت سلطان عثمانی سردار شهیر خود [[توپال عثمان پاشا]] را که مدّتها در اروپا در جنگهای با مسیحیان مجرّب شده و به پیروزی‌هایی به دست آورده بود با ۱۰۰۰۰۰ تن سپاهی به مدد احمد پاشا فرستاد. با آمدن قوای تازه‌نفس [[توپال عثمان پاشا]] سپاهیان ایران منهزم گشته و به کرمانشاه رفتند و احمد پاشا نیز در توانست بغداد را نجات دهد ۷ صفر ۱۱۴۶/ ۲۰ ژوئیه ۱۷۳۳ توانست بغداد را نجات دهد. نادر پس از اینکه عده و عُده بسیاری را جمع کرد در ۲۲ [[ربیع‌الثانی]] ۱۱۴۶ از [[همدان]] عازم عراق عرب شد و در کنار رود دیاله بیست هزار نفر سپاهیان عثمانی را که در آنجا مقیم بودند مغلوب و پراکنده‌ساخت و با اینکه در اینجا شنید که محمّد خان بلوچ حاکم کهگیلویه و خوزستان طغیان کرده به آن اعتنایی ننمود و راه کرکوک را پیش گرفت و در قریه لیلان سه فرسنگی [[کرکوک]] سپاه توپال عثمان پاشا را شکست داد سپس بطرف دیاله برگشت تا سپاه خراسان و کرمان و اردلان و کرمانشاه نیز برسند و برای گرفتن بغداد حرکت کنند. برگشتن نادر به طرف دیاله [[توپال عثمان پاشا]] را باین خیال انداخت که سردار ایران به علّت ضعف قوا عقب‌نشینی کرده به همین پندار به عقب او تاخت ولی سپاه او در مقابله با لشکریان ایران شکست خوردند و توپال عثمان پاشا کشته شد. در اوایل جمادی‌الثانیّ ۱۱۴۶ احمد پاشا والی بغداد با نادر بنام دولت عثمانی صلح کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ ایران از آغاز تا انقراض سلسله قاجاریه|نام خانوادگی=پیرنیا و اقبال آشتیانی|نام=حسن، عباس|ناشر=خیام|سال=۱۳۸۰|شابک=|مکان=تهران|صفحات=ص ۷۱۹}}</ref>