وینگ‌چون: تفاوت میان نسخه‌ها

حمله به معبد توسط دولت چین و کشته شدن بسیاری شاگردان و استادان و همچنین نابودی معبد باعث شد که هر کدام از استادان باقی‌مانده در گوشه‌هایی از چین به‌طور مخفیانه زندگی کنند. در این میان یکی از استادان باقی مانده که [[راهبه]] خانمی به اسم انجی مویی بود، روش سئولیم کونگ فو خود را به دختری به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) با تغییراتی که بر اساس آناتومی زنانه و استفاده از نیرو و انرژی حریف بر علیه خودش بود، آموزش داد، که بعدها به نام سبک وینگ چون به شهرت رسید. مبارزاتی که توسط [[وینگ چون]] انجام می‌شد باعث شهرت او شد به‌طوری‌که افراد بسیاری برای مبارزه با او از نقاط دیگر به آن‌جا می‌آمدند. خانم وینگ چون با شخصی به نام لئونگ بک چائو که تاجری به نام و مبارزی قوی بود -که البته با خانم وینگ چون مبارزه کرده بود و شکست هم خورده بود- ازدواج کرد. خانم وینگ چون تمامی آموخته‌های خود را به او یاد داد این سبک چند نسل بعد توسط استاد لئونگ جان که یکی از استادان معروف کونگ فو در زمان خود بود به شهرت رسید. از استاد لئونگ جان، به عنوان استاد بدون شکست یاد می‌شود. شهرت جهانی وینگ چون توسط استاد [[ییپ من|ایپ من]] و شاگردانش (وونگدکتر شونلئونگ لونگ،تینگ، ایپ چون، لومنوونگ کام،شون لئونگلونگ، لومن تینگکام و بروس لی) به اوج خود رسید.

ایپ من اولین فردی بود که به صورت عمومی آموزش وینگ چون را در [[هنگ کنگ]] آغاز کرد؛ و دکتر لئونگ تینگ دومی [[سی‌فو|سیفو]] از سبک وینگ چون بود که به صورت عمومی این هنر را آموزش و در جهان گسترش داد در حال حاضر بیشتر مدرسان درجه یک وینگ چون از سیستم WT تبعیت دارند. حرکت دریک مسیر مستقیم، سرعت ضربات و تکنیک‌های مستقیم و ترکیبی و تلاش در جهت خنثی نمودن حملات حریف -بیشتر از اعمال نیرو برای ضربه زدن- یا حمله مستقیم از خصوصیات و ویژگی‌های بارز این هنر محسوب می‌شود. حرکات دست در این سبک بیشتر است و جزو سبکهای جنوبی چین محسوب می‌شود.