رندی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{حافظ (نوار کناری)|expanded=all}}

 

شخصیتِ رند بسیار متناقض به نظر می‌رسد، اما در همان حال باطنی متعادل دارد. افراط و تفریط ندارد. رستگاری را در هدف دارد. هرچند رندْ آزاداندیش و غیردینی هم می‌تواند باشد، اما رندِ حافظ اهلِ [[دین]] است و به آن تعهد دارد. اهلِ [[آخرت]] و اندیشه در آن است، اما از آن نمی‌هراسد و باور دارد با [[عشق]] و عنایت از آن خواهد رَست. بر [[تقوا]] و دانش و فضل و فهم متکی نیست. [[تساهل|تَساهُل]] دارد، چه در دین و چه در اجتماع یا سیاست. ناتوانی‌های انسانی را می‌داند و می‌پذیرد. بزرگوارانه تظاهر نمی‌کند. [[هنرمند]] است و اهل فضل، اما آن را نمی‌فروشد. بوالفضول نیست، اما منتقد هست. شاد است و امیدوار. سختی‌ها و نومیدی‌ها را هم تحمل می‌کند. اهلِ آزمون و خطاست. نه تعصب می‌ورزد و نه تخطئه می‌کند. شک را مایهٔ بصیرت می‌داند اما برای شک اصالتی قائل نیست. تعلیمِ اخلاق نمی‌دهد، اما بی‌اخلاق نیست. لااُبالی است، اما حدش را نگه می‌دارد.<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۵|ف=وجوه امتیاز و عظمت حافظ|ک=ذهن و زبان حافظ|ص=۵۹–۶۰}}</ref>