'''زبان لوویان''' ، از [[زبان‌های مرده]] [[خانواده زبانی]] [[زبان‌های هندواروپایی]] و از شاخه [[زبان‌های آناتولیانآناتولی]] آن است. زبان لوویان از خویشاوندان نزدیک [[زبان هیتیانهیتی]] است، و در میان زبان هایی جای می گیرد که مردمان [[ارزاوا]]، تا باختر و جنوب باختری ناحیه کانون [[هیتی]] نشینی،نشینی، با آن گپ می زده اند. در کُهَن ترینکُهَن‌ترین نوشتارها، این ناحیه را '''[[لوویا]]''' خوانده اند؛ چندی پس، همین ناحیه با نام '''[[لیدیا]]''' یا '''[[لودیا]]''' خوانده شده است. نیز نیای سَرراست ''(بِلَآوَاسِطَة)''بلاواسطه [[زبان لیکیانلیکیه‌ای]] یا از خویشاوندان نزدیک نیای زبان لیکیانلیکیه‌ای است. زبان لوویان به ترین زبانی است که می توان گمان برد [[تروا]]ییان با آن گپ می زده اند.
از همین سرزمین، گویش وَرانگویشوَران زبان لوویان، کم کم به سوی خاوران پراکندند و از دست اَندَرکاران سرنگونی [[امپراتوری هیتی]] شدند. زبان لوویانلوویایی هم چون این، زبان استان های [[پشت-هیتیایی]] از [[سوریه]] مانند [[میلید]] و [[کارکمیش]]، و نیز پادشاهی [[تابال]] که حدود 900۹۰۰ پیش از میلاد مسیح گل کرد، بوده است.
