اصول دوازده‌گانه خوشنویسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶:
قواعد یا اصول دوازده‌گانه خوشنویسی گام مهمی در ارتقاء نگارش حروف با خط خوش به هنر [[خوشنویسی]] و ممتاز کردن این [[خوشنویسی اسلامی]] از این هنر در نزد سایر ملل به‌شمار می‌رود.
همچنین ابن مقله از دسته بندی خط‌های موجود، خطوطی را معرفی کرد که به [[خطوط ششگانه]] یا اقلام سته معروف شدند. این خطوط عبارتند از: ''[[خط محقق|مُحَقَق]]، [[خط ریحان|ریحان]]، [[ثلث]]، [[نسخ]]، [[رقاع]] و [[توقیع]].'' وجه تمایز این خطوط در اختلاف شکل حروف و کلمات و همچنین نسبت سطح و دور در هر کدام می‌باشد. او برای این خطوط قواعدی وضع کرد که به اصول دوازده‌گانه خوشنویسی معروفند و بعدها در خطوط ابداعی دیگر نیز همین اصول بکار رفت و تا
نام‌های عربی این اصل‌های دوازده‌گانه عبارتند از: ''ترکیب، کرسی، نسبت، ضعف، قوت، سطح، دور، صعود مجازی، نزول مجازی، اصول، صفا و شأن''.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.tebyan.net/Literature_Art/SpecialEdition/2006/11/14/29377.html| عنوان = پیدایش خط و هنر خوشنویسی| تاریخ بازدید = ۲۸ مرداد ۱۳۸۷| تاریخ = | ناشر = وبگاه تبیان | زبان = فارسی}}</ref>
* '''''قاعدهٔ اصول''''' (استواری): به معنی حسن نگارش حروف و استحکام آنها از جهات: ''قوت''، ''ضعف''، ''سطح''، ''دور''، ''صعود''، ''نزول''، ''سواد''، ''بیاض'' و ''ارسال'' است.
| |||