جان مکدونالد کینر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:دیپلماتهای اهل اسکاتلند |
ویژگی پیوندهای پیشنهادی: ۳ پیوند افزوده شد. |
||
خط ۲۷:
== زندگی‌نامه ==
مکدونالد به‌تاریخ ۳ فوریه ۱۷۸۲ در بخش کارندن از شهرستان [[لینلیتگو]] در [[اسکاتلند]] به دنیا آمد. وی فرزند نامشروع جان مکدونالد بازرس [[گمرک]] بوروستونس و سیسیلیا ماریا کینر بود. سر ویلیام بنسلی در سال ۱۸۰۲ وی را با نام خانوادگی مکدونالد، نامزد شرکت در یک دوره کارآموزی نظامی کرد. جان را در ارتش هند بریتانیا با همان نام خانوادگی می‌شناختند اما وی از ۱۸۱۸ به بعد از کینر استفاده کرد.<ref name="DNB">{{cite DNB|wstitle=Kinneir, John Macdonald|volume=31}}</ref>
=== هندوستان ===
خط ۳۳:
=== جهانگردی ===
مکدونالد به عنوان عضوی از هیئت همراه [[جان ملکم|سر جان مَلکُم]] در ۹–۱۸۰۸ در [[بوشهر]] مأمور بود و سفرهای زیادی کرد. در ۱۸۱۰ میلادی از طریق [[بغداد]]، [[موصل]] و [[دیاربکر]] به [[قسطنطنیه]] رفت و [[مانیسا]] و [[سمیرانا]] را هم دید و سپس از طریق [[اسپانیا]] و پرتغال به انگلستان بازگشت. سپس مأمور شد به همراه سرهنگ [[نیل کمپبل (افسر بریتانیایی)|نیل کمپبل]] به هنگ خود بازگردد. وی در ژانویه ۱۸۱۳ از طریق [[استکهلم]] به هدف رسیدن به هندوستان، قصد روسیه و ایران را کرد اما پس از [[حمله فرانسه به روسیه]] به سمت جنوب رفت و از طریق لهستان به اتریش، مجارستان و سپس قسطنطنیه عازم شد. او پس از مشاهدهٔ [[آسیای صغیر]] و [[قبرس]] به قسطنطنیه برگشت و از راه ارمنستان و کردستان به بغداد و سپس به [[بمبئی]] رفت.<ref name="DNB"/> وی در ۱۸۱۳ به مدت چند سال بعنوان رئیس دژ سنت جرج مدرس منصوب بود.
=== ایران ===
کلنل مکدونالد در ۱۸۲۴ از طرف [[کمپانی هند شرقی بریتانیا]] به دربار [[فتحعلی‌شاه قاجار]] فرستاده شد. کینر در سپتامبر ۱۸۲۶ به اردوی شاه در [[اهر]] رسید، در حالی که [[قشون ایران]] درگیر جنگ با روس‌ها بود. وی در طول عملیات‌های نظامی همراه نیروهای ایرانی ماند تا اینکه در ۱۹ اکتبر ۱۸۲۷ نیروهای [[ایوان پاسکویچ]] به [[قلعه ایروان]] یورش آوردند. یک لشکر روسی به سمت تبریز هجوم آورد و علی‌یارخان صدراعظم فتحعلی‌شاه به همراه کینر به علی‌بنگلو فرار کردند تا برای صلح تلاش کنند.<ref name="DNB"/> روس‌ها وساطت کینر را پذیرفتند و [[عهدنامه ترکمانچای]] در ۲۳ فوریه ۱۸۲۸ بین دو کشور به امضا رسید. ایران سرزمین‌هایی را از دست داد و نفوذ سابق بریتانیا در ایران کمتر شد.
ایران مدعی بود که بریتانیا باید طبق مواد ۳ و ۴ عهدنامه نوامبر ۱۸۱۴ طهران، نیروی مسلح به ایران بفرستد یا به جای آن سالانه ۲۰۰ هزار تومان بپردازد زیرا ایران از سوی یک قدرت اروپایی مورد حمله قرار گرفته‌است. مکدونالد با این کمک موافقت نکرد چون معتقد بود ایران علیه روسیه اعلام جهاد کرده‌است. ایران در این اوضاع به شدت به دنبال پول بود تا غرامت جنگ را به [[امپراتوری روسیه]] بپردازد و در نتیجه نیروهای روس از ایران خارج شوند. لذا وزیر مختار بریتانیا از فرصت استفاده کرده و ابتدا با [[عباس‌میرزا]] و سپس با شاه به توافق رسید که در قبال لغو مواد ۳ و ۴ عهدنامهٔ یادشده، دولت انگلستان مبلغ ۲۰۰ هزار تومان به ایران بپردازد.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = محمود | نام = محمود | پیوند نویسنده = محمود محمود | عنوان = تاریخ روابط ایران و انگلیس در قرن نوزدهم میلادی| ترجمه = | جلد = ۱| سال = ۱۳۲۸ |زبان = fa| ناشر = اقبال |مکان = تهران | شابک = | صفحه = ص. ۲۷۷}}</ref>
| |||