در [[آیین بودایی|بودیسم]] چینی، غرب، نشان‌دهنده‌ی حرکت به سوی [[بوداهود|بودا]] یا روشنگری است. (بنگرید به [[سیر باختر]]). [[آزتک‌ها|آزتک]]<nowiki/>های باستانی باور داشتند که غرب، قلمرو الهه بزرگ [[آب]] ، غبار و [[ذرت]] است. در [[مصر باستان]]، غرب به عنوان دریچه‌ای برای ورود به [[دنیای مردگان|جهان پایین]] در نظر گرفته می‌شد و جهت اصلی در ارتباط با [[مرگ]] در نظر گرفته می‌شد. البته همیشه هم بار معنایی منفی نداشت. مصریان باستان همچنین باور داشتند که [[ایزدبانو|الهه]] [[آمنت]]، مظهر غرب است.<ref>[[Joseph Campbell|Campbell, Joseph]]. ''The Mythic Image.'' [[Princeton University Press]], 1981.</ref> [[سلت‌ها]] بر این باور بودند که فراتر از دریای غربی، در لبه‌های همه‌ی نقشه‌ها، جهانِ پس از مرگ قرار دارد.
در [[یهودیت]]، غرب، سوی [[شکینا|شکینای]] خدا است. در تاریخ یهودیان، [[میشکان]] و [[پرستش‌گاه اورشلیم|معبد اورشلیم]] رو به شرق بوده‌اند. طبق [[کتاب مقدس]]، [[بنی‌اسرائیل]] از [[رود اردن]] به سمت غرب به [[سرزمین موعود]] رفتند. در [[اسلام]] ، کعبه برای هندیان و در خود شهر [[مکه]]، رو به غرب است.
در [[ادبیات آمریکا|ادبیات آمریکایی]] (مانند در ''[[گتسبی بزرگ]]'' ) حرکت غرب گاهی نمادی از دستیابی به [[آزادی]] است که شاید برداشتی معنایی و استعاری از [[غرب وحشی]] است(همچنین بنگرید به [[مانیفست سرنوشت]]).
