گالوانیزه گرم: تفاوت میان نسخه‌ها

شستشوی مرتب کف کارگاه، بازدید قسمت‌های عایق کاری شده ([[فایبرگلاس]]) برای اطمینان از عدم نشت اسید، کنترل دمای وان آب گرم اولیه و مشعل وان، در صورت استفاده از سیستم‌های گرم‌کننده بازدید و اطمینان از صحت کارکرد سیستم و عدم نشت آب به وان اسید، در زمان تخلیه اسید مصرفی شستشوی وان و بازدید بدنه وان، تخلیه لجن‌ها و احتمالاً قطعاتی که در وان افتاده‌اند.

فلاکس محلولی است شامل کلرور روی –نشادر و آب به نسبت‌های مختلف که معمولاً ۵۰٪ آب و۵۰٪ مواد جامد را شامل می‌شود. نسبت نشادر به کلرور روی از ۱به ۱۰ تا ۴به ۵ قابل تغییر است که به‌طور تجربی و بر اساس نوع کار می‌توان این درصدها را تغییر داد PH محلول فلاکس حدود ۵/۴ تا ۵ است که در حین کار کاهش می‌یابد ولی حد الامکان از PH حدود ۳ به پائین باید توسط قلیائی‌ها مثل [[آمونیاک]] PH را بالا برد. دمای محلول بین ۵۰الی ۶۰ بهترین کارکرد را دارد. بعد از مدتی میزان آهن فلاکس افزایش خواهد یافت و در زمانی که از ۳/۰ گرم در لیتر بیشتر شد باید آن را با عملیات شیمیایی بخصوص تصفیه نمود. (شرح آزمایش تعین مقدار آهن فلاکس و روش تصفیه آن در بخش شیمی گالوانیزه آورده شده‌است)

دمای محلول موجود در حوضچه فلاکس در حین کار باید ۵۰ الی ۶۰ درجه سانتیگراد باشد این دما سبب گرم شدن قطعات و خشک شدن بهتر در پیشگرم شده و در عین حال [[تبخیر سطحی]] آب در این دما مانع رقیق شدن فلاکس می‌شود. همچنین در این دما واکنش‌های تمیزکننده تا حدی انجام شده و ویسکوزیته محلول در اثر دما پائین می‌آید و این امر باعث می‌شود که از روی قطعات بهتر چکیده می‌شود و مقدار کمتری از آن بر روی قطعات باقی‌مانده و اتلاف محلول کمتر شود.