آتشفشان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آتشفِشان''' روزنه‌ای در سطح [[زمین]] است که در زمان فعالیت، سنگ‌های گداخته به بیرون پرت می‌کند، بسیار داغ است، بوی بدی دارد و [[خاکستر]] و گازهای درون زمین، از آن به بیرون فوران می‌کنند. فعالیت آتشفشانی با [[سنگ بیرونی|برون‌افکنی]] سنگ‌های مذاب، با گذشت زمان، باعث پیدایش کوه‌های آتشفشانی بر سطح زمین شده‌است. آتشفشان‌ها معمولاً در نقاطی یافت می‌شوند که صفحه‌های سخت پوسته [[زمین‌ساخت]]، [[مرز همگرا|همگرا]] یا [[مرز واگرا|واگرا]]یی دارند. هر آتشفشان سه قسمت اصلی دارد:

# دهانه: [[قله]] آتشفشان است.

# مجرای مرکزی: محل اتصال اتاقک به دهان آتشفشان است.

درون زمین، تودهٔ سنگ‌های آذرین با حرارت بسیار زیاد (حدود ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد و بیشتر) وجود دارد که ماگما ([[ماگما|تَفتال]]) نامیده می‌شود. ماگما، با رسیدن به سطح زمین، سرد و جامد شده و [[گدازه|گُدازه]] نامیده می‌شود که این فرایند باعث تشکیل آتشفشان می‌شود. در ماگما و گدازه، حباب‌های گاز وجود دارد که در زمان فوران باعث انفجار می‌شود.<ref>رفیعی، گیتی: آتشفشان‌ها. در: مجله «رشد آموزش زمین‌شناسی». زمستان ۱۳۰۰