دادارباوری: تفاوت میان نسخه‌ها

{{بهبود منبع}}

'''دادارباوری'''<ref>[فرهنگ علوم انسانی، داریوش آشوری، نشر مرکز، چاپ اول، ۱۳۷۴، تهران، وص ۹۱، مدخل Deism]</ref> یا '''خدااِنگاری''' یا '''دئیسم''' {{انگلیسی|Deism}} برگرفته از واژه [[لاتین]] deus به معنای «خدا»، فلسفه‌ای است که می‌گوید [[خدا]]یی وجود دارد و به عنوان آفریننده و دادار، عامل خلق همه چیز است؛ دئیسم مداخلهٔ مستقیم خداوند در عملکرد جهان را رد می‌کند (خداباوری دین‌ناباورانه). دادارباوری، مرتبط با [[فلسفه دین|فلسفه دینی]] و جنبشی است که وجود خدا را از طریق [[عقل]] استنتاج می‌کند. دادارباوری دربارهٔ اینکه خدا در خارج از گیتی چه انجام می‌دهد، هیچ‌گونه موضع‌گیری نمی‌کند. این رویکرد برخلاف اصل [[اعتمادگرایی]] در ادیان [[اسلام]]، [[مسیحیت]]، [[یهودیت]] است که بر وحی در کتب تکیه می‌کنند.<ref>[http://www.vatican.va/archive/catechism/p1s1c1.htm#III Catechism of the Catholic Church - Man's capacity for God]</ref>

خداانگاران بیشتر، رویدادهای [[فراطبیعی]] مانند معجزه و پیش‌گویی را رد می‌کنند و باور دارند که خدا در زندگی انسان‌ها و قوانین طبیعی گیتی مداخله نمی‌کند. آنچه که آئین‌های سازماندهی‌شده، [[وحی]] و [[کتاب آسمانی]] می‌نامند، خداانگاران تفسیرها و برداشت‌های دیگر می‌دانند. به باور خداانگاران بزرگ‌ترین هدیه‌ای که خدا به انسان داده‌است، [[دین]] نیست، بلکه قدرت درک و [[استنتاج]] و نتیجه‌گیری است. می‌توان گفت خداانگاران خدا را تنها یک '''خالق''' می‌دانند نه یک ناظر.