مضاربه قراردادی است که بین عامل و صاحب مال بسته شده و به این صورت است که عامل با سرمایه صاحب مال به داد و ستد بپردازد و در مقابل به نسبت درصدی در منافع با وی شریک باشد که البته اگر سودی عاید گردد آن را با صاحب مال طبق قرارداد تقسیم میکندمیکند.اما اگر عملیات تجاری منجر به ضرر گردد تنها صاحب مال است که خسارت را تحمل میکندمیکند و تنها ضرری که متوجه عامل میگرددمیگردد ٬ همان تلاش و اقدامات بینتیجهبینتیجه است.هرگاه عامل بنا بر شرایطی قبول خسارت نیز کرده باشد ٬ در این صورت اگر سودی بدست آید چیزی به صاحب سرمایه نمیرسدنمیرسد.<br />
در حدیثی از [[حضرت علی]] آمده است که:هرگاه شخص عامل ٬ سود صاحب سرمایه را تضمین نماید در پایان عملیات بجز اصل سرمایه چیزی به صاحب سرمایه نمیرسدنمیرسد و از سود بهرهایبهرهای نمیبردنمیبرد.بنابر این سرط اساسی درستی مضاربه قبول خطر از جانب صاحب سرمایه و عدم ضمانت نسبت به سرمایه است.در غیر این صورتسرمایه به عنوان قرض است و پس از انعقاد مضاربه ٬ عامل نمیتواندنمیتواند سرمایه را با سودی کمتر به شخص دیگری واگذارد.<br />
[[علامه حلی]] در کتاب «شرایع» مینویسدمینویسد:هر گاه عامل سرمایهایسرمایهای را به عنوان مضاربه در اختیار دیگری قرار دهد ٬ اگر این عمل با اجازه صاحب اصلی سرمایه انجام شده باشد و تقسیم سود بین صاحب سرمایه و عامل دوم انجام شود اشکال ندارد.ولی اگر به صورتی باشد که سهمی از سود به عامل اول برسد صحیح نیست.
{{مباحث اسلام}}
== منبع ==
* اقتصاد ما ٬ سید محمد باقر صدر ٬جلد دوم.
* مبانی فقهی اقتصاد اسلامی ٬ داراب نبی‌زاده٬نبی‌زاده٬ انتشارات نور علم ۱۳۸۵.
