'''جزیره مینو''' از [[جزیره‌های ایران]] در استان [[خوزستان]] است. این جزیره در گذشته نام صلبوخ داشته و قبل از آن جزیره ی محله نام داشت و حداقل تا سال ۱۸۸۰ میلادی متعلق به طایفه های نصارفرحانی و دریس بوده{{مدرک}}، این جزیره بین [[آبادان]] و [[خرمشهر]] واقع شده و دو شاخه اروندرود آن را فرا می‌گیرد. این جزیره دارای ۱۰ متر ارتفاع از سطح دریاست و در فاصله ۱۰ کیلومتری [[خرمشهر]] است. بزرگترین قطر جزیره ۲/۶ کیلومتر و مساحت آن ۸/۱۷ کیلومتر مربع است. [[مینوشهر]]، شهر کوچکی است که در آن قرار گرفته‌است و بزرگترین آبادی این جزیره‌است. این شهر جمعیتی در حدود ۱۲٬۰۰۰ نفر دارد. این شهر تفریح گاهی برای مردم آبادان و خرمشهر به حساب می‌آید. کشاورزی و پرورش دام در این جزیره جایگاه خاصی دارد. در جزیره مینو ۵ نهر جریان دارد که دو تای آن‌ها از رود جرف و سه تای آن‌ها از [[اروندرود]] منشعب می‌شوند. این جزیره از معدود نقاط جهان است که آبیاری بوسیله [[برکشند]] و [[فروکشند]] آب انجام می‌شود و به وسیله‌ای نیاز نیست. این جزیره سراسر از نخلستان پوشیده شده که محیط زیست مناسبی برای زیست پرندگان مهاجر است. همچنین نیزارهای انبوه آن پناهگاه حیوانات وحشی مانند [[گراز]] است. ساکنان مینو از مردمان شریف و مهمان نواز عرب ها هستند و به همین سبب، زبان رایج مردمان شهر عربی است.<ref>{{یادکرد وب| نشانی =http://hamshahrionline.ir/news-39597.aspx| عنوان = آشنایی با جزایر ایرانی خلیج فارس | ناشر = همشهری آنلاین}}</ref>
