تندراکی‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== پایان جنبش ==

 

در ربع اول سده دهم، پس از سرکوب یک سری اعتراضات روستایی، جنبش تندراکی به مدت کوتاهی دچار افول شد، اما از نیمه دوم همین سده دوباره اوج گرفت و تا اواسط سده یازدهم میلادی ادامه پیدا کرد و در بسیاری از روستاها و آبادی‌های ارمنستان گسترش یافت. در این دوره بیش از پانزده منطقه ارمنستان جوامع تندراکی با ویژگی‌های خود تشکیل شده بودند. در ربع دوم سده یازدهم بر تعداد این‌گونه جامعه‌ها افزوده شد و جنبش اوج بیشتری به خود گرفت. تندراکی‌ها رفته رفته فئودال‌ها و کلیسای زمیندار ارمنستان و حاکم نشین‌های بیزانس را به وحشت انداختند و آن‌ها به فکر اتحاد با هدف سرکوب جنبش افتادند. سپاهیان بیزانس در آغاز سال‌های ۱۰۵۰ میلادی مرکز جنبش یعنی روستای تندراک و بقیه پایگاه‌های تندراکی‌ها را ویران کردند و شورشیان را تار و مار کردند. پس از آن رفته رفته از دامنه جنبش کاسته شد و سرانجام نابود گردید. شرکت کنندگان در جنبش تندراکیان هم مانند اعضای جنبش پولس‌گرایی دارای وابستگی‌های اجتماعی متفاوتی بودند؛ در میان آن‌ها طیف وسیعی از روحانیون پایین رتبه و اشراف خرده پا و دهقانان و پیشه‌وران بی‌چیز به چشم می‌خورد که هریک اهداف خاص و منافع خود را دنبال می‌کردند.

== منابع ==

{{پانویس}}

* [[احمد نوری‌زاده]]. تاریخ و فرهنگ ارمنستان. تهران: چشمه، ۱۳۷۶