ارتش ایران صفوی: تفاوت میان نسخه‌ها

* شاه یک محافظ سلطنتی از [[قورچی (محافظ شخصی سلطنتی)|قورچی‌ها]] (به مغولی به معنای "کماندار") داشت که منشأ این سمت به دوره مغول بازمی‌گردد. قورچی‌ها عموماً از میان قبایل اصلی قزلباش استخدام می‌شدند و حقوق خود را مستقیماً از خزانه سلطنتی دریافت می‌کردند. این سپاه به عنوان تنها نیروی شخصی شاهان صفوی، از اهمیت خاصی برخوردار بود. در رأس هر گروه از قورچی‌ها، که در اصل همگی از یک قبیله بودند، یک یوزباشی قرار داشت. [[قورچی‌باشی (قزلباش)|قورچی‌باشی]] فرماندهی کل این نیرو را برعهده داشت.

محافظ سلطنتی شاه به [[قورچی (محافظ شخصی سلطنتی)|قورچی]] معروف بود. قورچی‌ها از نظر تئوریک از قبایل [[قزلباش]] استخدام و با پولی که از خزانه سلطنتی گرفته می‌شد تأمین حقوق می‌شدند. اگرچه قورچی‌ها عمدتاً از میان قزلباش‌ها استخدام می‌شد، اما یک سپاه مستقل و متمایز از واحدهای ارتش قزلباش بود. در اوایل دوره صفویه، قورچی‌ها همگی از یک قبیله بودند، اما بعدها تغییر کرد. رئیس قورچی‌ها به قورچی[[قورچی‌باشی باشی(قزلباش)|قورچی‌باشی]] معروف بود. تعداد آنهاقورچی‌ها در زمان اسماعیل اول به ۳۰۰۰ نفر و در زمان طهماسب اول به ۵۰۰۰ نفر رسید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Blow, David (2009). Shah Abbas: The Ruthless King Who became an Iranian Legend. London, UK: I. B. Tauris & Co. Ltd. ISBN 978-1-84511-989-8. LCCN 2009464064. p6, p37}}</ref>