ابواسحاق اطعمه، مبتکر شعر اطعمه و اشربه است که یکی از بدیع‌ترین انواع ادبی قرن نهم می‌باشد و آن شعری است هزل‌آمیز و طنزگونه و غالباً در جواب به اشعارشعرایاشعارِ شعرای پیشین وتضمینو تضمین ابیات آنان. دکتر [[سیروس شمیسا]] در کتاب انواع ادبی از این شعر با عنوان پارودی (parody) یعنی تقلید طنزآمیز از نمونه‌های معروف ادب یاد می‌کند. این نوع شعر با این وسعت تا زمان ابواسحاق اطعمه سابقه نداشته و پس از او نیز کمتر شاعری راه او را دنبال کرده‌است.
بسحق را از مقلدان عبید زاکانی شاعر مبتکر در شیوهٔ هزل و طنزدانسته‌اندطنز دانسته‌اند ولی براون بسحق را در هزل بر عبید ترجیح داده است.
بسحق اغلب اشعار خود را در [[استقبال]] و تضمین اشعار شعرای پیشین مانند: [[فردوسی]]، [[سعدی]]، [[امیرخسرو دهلوی]]، [[حافظ]]، [[سلمان ساوجی]]، [[کمال خجندی]]، [[عراقی]]، [[مولوی]] و [[عماد فقیه]] سروده است. ذوق، ابتکار و استعداد او در شیوهشیوهٔ معرفی غذاهای ایرانی، شیخ را در قلمرو زبان [[فارسی]] به شهرت رسانید.
کسانی چون: نظام الدیننظام‌الدین احمد اطعمه، مولانا نظام الدیننظام‌الدین محمود بن امیراحمدقاریامیراحمد قاری یزدی، تقی دانش ملقب به حکیم سوری، عبدالقادر خواجه سودا در سبک مقلد او بوده‌اند. بسحق را با [[ژوزف دبرشو]] شاعر فرانسوی که اشعارش دربارهٔ خوش‌خوارکی است از لحاظ سبکی همطراز دانسته‌اند.
بسحق را با [[ژوزف دبرشو]] شاعر فرانسوی که اشعارش دربارهٔ خوش خوارکی است از لحاظ سبکی همطراز دانسته‌اند.
