استان لا پامپا: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۶۰۴ میلادی ارنانداریاز پا به منطقه‌ای (لاپامپای کنونی) گذاشت که بعدها در سال ۱۶۶۲ توسط [[ «خرونیمو لوئیز ده کابره را» ]] کشف شد . با وجود این اکتشاف ، اقامتگاه‌های دائمی از سدهٔ ۱۸ در منطقه ایجاد شد . اسپانیایی‌ها پس از مهاجرت با مقاومت بومیان محلی روبرو شدند . این مقاومت تا فرمانداری [[ خوان مانوئل ده روساس ]] و حتی پس از آن ، تا [[ عملیات «فتح صحرا» ]] (دههٔ ۱۸۷۰ م .) ادامه یافت . در این عملیات نظامی که به فرماندهی ژنرال [[ خولیو روکا ]] انجام گرفت ، منطقهٔ [[ پاتاگونیا ]] به دست مهاجران افتاد و بومیان از آنجا بیرون رانده شدند . منطقه ، بین افسران نظامی تقسیم شد و نخستین اقامتگاه‌ها در آن ساخته شد .

در سال ۱۸۸۴ منطقه زیر نام «قلمروی ملی لاپامپای مرکزی» که شامل [[ ایالت ریونگرو ]] ی کنونی نیز می‌شد تشکیل شد . جمعیت این خطه که در آن زمان ۲۵ هزار نفر بود تا سال ۱۹۱۵ به ۱۱۰ هزار نفررسید . ۴۰ سال بعد ، خطهٔ مزبور تجزیه شد و لاپامپا استقلال خود را به عنوان یک ایالت به دست آورد .

 

== جغرافیا و اقلیم ==

== اقتصاد ==

 

در خاک‌های حاصلخیز بخش شمال شرق ایالت ، محصولاتی چون گندم (۱۰ درصد تولید ملی) ، آفتاب گردان (۱۳ درصد تولید ملی) ، ذرت ، جو و سایر غلات تولید می‌شود .

از دیگر منابع درآمدزا می‌توان به صنعت لبنیات سازی با ۳۰۰ مرکز و ۲۵ کارخانه پنیر سازی ، تولید عسل و استخراج نمک اشاره کرد .