استان میسیونس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Amirobot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: افزودن {{انبار-رده|Misiones}}
AliBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات:اصلاح فاصلهٔ مجازی
خط ۱۰:
 
ایالت در ابتدا زیستگاه بومیان گوارانی بود . [[ سباستین کابوت ]] نخستین اروپایی ای بود که در حال گذر از [[ رودخانه پارانا ]] (در سال ۱۵۲۷) از منطقه و همچنین [[ آبشار آپیپه ]] دیدن کرد . ۱۴ سال بعد ، [[ آلوار نونیز کابه زا ده واکا ]] [[ آبشار ایگواسو ]] را کشف کرد .
در سدهٔ ۱۷ م. و پس از ورود اسپانیایی‌ها ، اعضای انجمن عیسی ، وابسته به فرقه[[ ژزوییت‌ها ]](یسوعیون) به این ناحیه آمدند . این مبلغان هیأتی اعزامی – تبلیغی بودند که در راستای سیاست کاهش جمعیت بومیان محلی از طریق مسیحی کردن منطقه تلاش می‌کردند . برجسته ترینبرجسته‌ترین آنها ، هیأت « سان ایگناسیو بود» که در سال ۱۶۳۲ و در ۶۰ کیلومتری جنوب پوساداس (مرکز ایالت) کنونی تاسیس شد . این افراد در مدت کمی ۳۰ دهکده به وجود آوردند که تاثیر بسزایی در پیشرفت هنر و کشاورزی منطقه داشت . در سال ۱۷۵۹ دولت پرتغال بر اثر پافشاری نمایندهٔ ضد ژروییتی اش – مارکی ده پومبال - دستور توقیف هیأت‌های منطقه را صادر کرد . او همچنین ، پاپ کلمنت چهاردهم را به بازداشت اعضای جامعه ژزوئیت‌ها تشویق کرد . این سرکوب افزون بر [[ امپراتوری پرتغال ]] ، در [[ امپراتوری اسپانیا ]] نیز انجام شد .
در سال ۱۸۱۴ رئیس ایالات متحدهٔ (آرژانتین) - خروازیو پوساداس – میسیونز را ضمیمهٔ ایالت کورینتس آرژانتین اعلام کرد (در آن زمان آرژانتین نیمه مستقل بود) اما با این حال میسیونز حتی به صورت دوفاکتو نیز تحت تسلط آرژانتین نبود و دیگر کشورها ادعای مالکیت آنرا داشتند . سرانجام در سال ۱۸۳۰ نیروهای نظامی ایالت کورینتس کنترل میسیونز را به دست گرفتند .
عمده ترینعمده‌ترین گروه قومی – نژادی در پاراگوئه را بومیان گوارانی تشکیل می‌دهند . همین امر بهانه را به دست پاراگوئه می‌داد تا با ادعای اینکه بیشتر ساکنان میسیونز را بومیان گوارانی – عمده ترینعمده‌ترین گروه نژادی آن کشور – تشکیل می‌دهد میسیونز را اشغال کند (سال ۱۸۳۸) . این ادعای پاراگوئه ، آتش «جنگ اتحاد مثلث» خونین ترینخونین‌ترین درگیری در تاریخ نوین آمریکای جنوبی را (بین سال‌های ۱۸۶۴ تا ۱۸۷۰) روشن کرد . در این درگیری نظامی سه کشور آرژانتین ، اروگوئه و برزیل متحد شدند و ضربه سختی به پاراگوئه وارد آوردند به گونه‌ای که آن کشور تقریبا ویران شد و از جمعیت مردان کاسته شد . شش سال پس از پایان جنگ ، قرارداد صلح امضا شد و پاراگوئه از ادعای خود دست کشید . اوضاع اقتصادی میسیونز نیز پس از اینکه بطور رسمی به آرژانتین پیوست رو به بهبود می‌گذاشت .
در سال ۱۸۷۶ رئیس جمهور نیکولاس آویاندا به کمک پیترو کانسترو ، که تمام تلاش خود را صرف آرامش و صلح در منطقه کرده بود ، «قانون مهاجرت و استعمار» را تصویب کرد . این قانون اروپاییان را برای مهاجرت به آرژانتین و عمران و آبادی آن تشویق می‌کرد . در نتیجه شرکت‌های استعماری فراوانی به وجود آمد ، مهاجران بیشماری ، از اروپا و ازطریق جنوب برزیل به میسیونز آمدند . از آن پس اوضاع سیاسی – اقتصادی منطقه رو به رشد بود . در ۱۰ دسامبر ۱۹۵۳ میسیونز استقلال خود را به عنوان ایالت به دست آورد .
در سال‌های بعد با احداث سد هیدروالکتریکی مشترک با پاراگوئه و ایالت کورینتس بر [[ رودخانه پارانا ]] ، ایالت اعتباری بیش از پیش یافت .
خط ۱۹:
== جغرافیا ==
 
میسیونز پس از [[ ایالت توکومان | توکومان ]] ، کوچک ترینکوچک‌ترین ایالت کشور به شمار می‌رود .
فلات میسیونز بخشی کوچکی از کشور برزیل را نیز در بر می‌گیرد . صخره‌های این فلات مقادیر زیادی آهن دارند که به آن رنگی قرمز می‌دهد . در مرکز فلات ، رشته کوه‌های سیرا ده میسیونز با قله‌ای به ارتفاع ۸۴۳ متر قرار گرفته‌است .
رودخانه‌های جاری در میسیونز عبارتند از : [[ رود اروگوئه | اروگوئه ]] ، [[ رود ایگواسو | ایگواسو ]] ، [[ رودخانه پارانا | پارانا ]] . زیباترین منظره ایالت را [[ آبشار ایگواسو ]] در شمال غرب میسیونز (هم مرز با ایالت پارانای برزیل) و در نزدیکی شهر پوئرتو ایگواسو و مرز پاراگوئه تشکیل می‌دهد .
خط ۲۵:
== اقلیم ==
 
میسیونز با آب و هوایی نیمه استوایی یکی از مرطوب ترینمرطوب‌ترین مناطق کشور به حساب می‌آید . از پوشش گیاهی ایالت برای پرورش گله استفاده می‌شود .
 
== جمعیت ==
خط ۳۳:
== اقتصاد ==
 
اقتصاد میسیونز با تولید ارزش ۸/۴ میلیارد دلار و درآمد سرانه ۴۹۴۰ دلار (۴۰ درصد زیر میانگین ملی) همچون دیگر ایالات شمالی کشور ، نسبتا کم توسعه می‌باشد . با وجود جغرافیای بارانی ، کشاورزی تنها ۱۰ درصد اقتصاد ایالت را تشکیل می‌دهد . از جنگل‌های انبوه منطقه که شامل درختانی چون سرو ، کاج پارانا ، اوکالیپتوس ، گواتامبو ، پتیربی ، آنچیکو و گی یکا است برای تولید چوب استفاده می‌شود . مهم ترینمهم‌ترین منبع درامدزای ایالت را گیاه ماته با تولید نیم میلیون تن در سال تشکیل می‌دهد .
از دیگر محصولات می‌توان به چای ، مرکبات ، توتون ، نیشکر ، قهوه و برنج اشاره کرد .