ناوچه سبک: تفاوت میان نسخه‌ها

کشتیهای عصر بخار نسبت به اجداد خود سریع‌تر و با قابلیت مانور بالاتر بودند. ناوچه‌های سبک در این دوره در کنار [[قایق توپدار|قایق‌های توپدار]] برای مأموریت‌های مستعمراتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. استفاده از [[رزم‌ناو]] و دیگر کشتیهای بزرگ در مقابل مردم محلی در آفریقا و خاور دور که معمولامعمولاً مطیع بودند غیر ضروری بود.

ناوچه‌های سبک گل-کلاس در اصل برای عملیاتهای محافظتی در مناطق نه چندان دور از ساحل طراحی شده بودند، و طراحی ایده آلی برای اسکورت ضد زیردیایی نبودند، طول آنها برای عملیات در اقیانوس باز بسیار کم بود، تجهیزات ضد هوایی سبکی داشتند، کمی از کشتیهای تجاری که اسکورت می‌کردند سریعتر بودند (یک مشکل بسیار بزرگ ظهور زیردریایی‌های آلمانی {{آلمانی|U Boat}} بود که عملاعملاً سریعتر بودند)، با اینکه قابلیت مانور بالا داشتند و در دریا خوب عمل می‌کردند، ولی وضعیت زندگی خدمه برای سفرهای طولانی در اقیانوش واقعاً وحشتناک بود. به همین دلیل، ناوچه‌های سبک برای عملیاتهای اسکورت در ناوگان سلطنتی جای خود را به ناوچه‌ها دادند که بزرگتر، سریعتر، آتشبار بهتر و دارای دو محور (دو ملخه) بودند.

اکثر نیروهای دریایی در قرن ۲۰ و ۲۱ به سمت شناورهای سطحی کوچکتر که قابلیت مانور بالا دارند متمایل شدند. این شناورها با وزنی بین ۵۴۰ تا ۲۷۵۰ تن (۵۵۰ تا ۲۸۰۰ تن متریک‌) و اندازه بین ۱۸۰ تا ۳۳۰ فوت (۵۵ تا ۱۰۰ متر) در طول معمولامعمولاً به توپهای با کالیبر کوچک و متوسط، موشکهای سطح به سطح، موشکهای زمین به هوا، و سلاح‌های جنگ‌های زیر سطحی مجهزند. بسیاری توانایی جای دادن یک بالگرد کوچک تا متوسط را دارند.

با در نظر گرفتن امکان بحث، یکی از پیشرفته ترینپیشرفته‌ترین ناوچه‌های سبک حال حاضر دنیا ناوچه سبک ویزبی-کلاس {{انگلیسی|Visby Class}}است که در خدمت نیروی دریایی سوئد است. اولین کشتی جنگی عملیاتی دنیا که بطور کامل از تکنولوژی رادار گریز استفاده می‌کند.