پنات‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

[[File:Aeneis 3 147.jpeg|thumb|300px|آئنیاس و پنات ها،پنات‌ها، از نسخه اینسخه‌ای خطی مربوط به قرن چهارم میلادی]]

'''دی پناتس''' یا '''پناتس''' یا '''پنات ها'''، که گاهی '''پیات ها''' نیز خوانده شده اند،شده‌اند، در میان [[اساطیر روم]]ی بعنوان ساکنان قفسه یا گنجه فروشگاهها و یا نگهبانان کمدها و انباریانباری‌های های خوراکی هایخوراکی‌های هر خانواده شناخته می شدندمی‌شدند و دارای پیوند و رابطه ایرابطه‌ای نزدیک با [[لارس]] یا همان [[لارها]] یا لاره ها[[لاره‌ها]] بودند. لارهلاره‌ها، ها، پنات هاپنات‌ها و [[وستا]] با اجاق خانگی در ارتباط بودند و اجاق یا آتشدان خانگی، محل تقدیم نذورات و قربانی به این خدایان یا قربانگاه خاص آنها محسوب می شدمی‌شد.بدین ترتیب لارس، پناتس و وستا، همگی با هم، حامیان و نگهبانان اصلی خانه و خانواده محسوب می شدندمی‌شدند.

[[ویل دورانت]] از پناتس بعنوان ''خدایان رومی خانگی'' و ''خدایان محافظ آذوقه'' نام برده استبرده‌است.

'''دی پناتس''' یا '''پناتس''' (مفرد: پنات)، در دین [[روم باستان]]، در میان ''دی'' های‌های خانوادگی یا خدایان خانه و خانواده قرار داشتند. این ایزدان رومی، در اغلب موارد در آیین هاآیین‌ها و مناسک خانگی مورد استمداد و استناد قرار می گرفتندمی‌گرفتند. هنگامی که اعضای هر خانواده رومی مشغول غذا خوردن می شدند،می‌شدند، به طور معمول یک لقمه از غذای خویش را به درون آتشی که در اجاق یا آتشدان خانگی منزلشان بود، می انداختندمی‌انداختند و گفته می شدمی‌شد که این لقمه غذا، برای پناتس انداخته می شودمی‌شود. بر این اساس می توانمی‌توان نتیجه گرفت که پناتس (پنات هاپنات‌ها) با [[وستا]] [ایزدبانوی اجاق یا آتشدان خانگی]، و همینطور با [[لارس]] (لارها) [ارواح پاسدار خانواده و اموال خانوادگی]، و نیز با [[جنیوس]] بزرگ خانواده، در «دنیای کوچک» که دوموس خوانده می شد،می‌شد، همراهی داشتند.

همانند دیگر خدایان خانگی، پناتس یا همان پنات هاپنات‌ها در عرصه ملی یا عمومی، دارای همتایانی بودند. آیین هاآیین‌ها و مناسک مذهبی مربوط به خدایان آبا و اجدادی مردم روم، در اصل از لاوینیوم منشاء می گرفت،می‌گرفت، و آنجا جایی بود که در آن نیز، این ایزدان از نزدیک با وستا مرتبط بودند. بر طبق یک سلسله از افسانه هایافسانه‌های سنتی مربوط به پنات هایپنات‌های ملی و عمومی، آئنیاس این ایزدان را به عنوان اشیائی مقدس از تروی نجات داد و آنان را به ایتالیا منتقل نمود؛ بدین ترتیب این ایزدان، یا جفت هایجفت‌های مشابه آنها، در نهایت در معبد وستا واقع در فوروم مستقر شدند. بر اساس این قبیل روایات، پناتس بر خلاف لارس یا لارهای هر منطقه، خدایانی قابل حمل می باشندمی‌باشند.

شواهد باستان شناسی بدست آمده از لاوینیوم، نشان از تأثیرگذاری و نفوذ تمدن یونانی از ادوار کهن بر این منطقه دارد، و از جمله خود آئنیاس [که از نقشش در انتقال پناتس به روم در بالا سخن گفتیم]، به عنوان پدر ایندیگ هاایندیگ‌ها مورد پرستش و احترام قرار می گرفتمی‌گرفت. در آغاز هر سال جدید، ماژیسترات هایماژیسترات‌های رومی [که همان مقامات روحانی و قضات عالیرتبه دادگاه هایدادگاه‌های روم محسوب می شدندمی‌شدند]، نخست برای معبد کاپیتولین ژوپیتر در شهر رم قربانی اهدا می نمودند،می‌نمودند، و سپس به لاوینیوم سفر می کردندمی‌کردند تا برای ژوپیتر ایندیگز و همینطور وستا نیز قربانی پیشکش نمایند، و افزون بر اینها دیداری تشریفاتی نیز با پناتس یا همان پنات هایپنات‌های «تروجان» (تروا) داشته باشند.

در تفاسیر واژه شناسانه و موارد مربوط به ریشه لغات، منشاء و ریشه پناتس را باید در اسامی خدایانی جستجو کرد که دارای نقش قیمومت یا سرپرستی بر انبارها و ذخایر آذوقه بوده اندبوده‌اند. اساسا لغت پنوس penus در زبان لاتین به بخشی از اندرونی منازل اطلاق می شده استمی‌شده‌است که در آنجا که در آن مواد غذایی خانوار، و مواردی همچون شراب، روغن، و دیگر منابع ذخیره و نگهداری می شده اندمی‌شده‌اند. سیسرو در همین ارتباط مکانی را در داخل منازل رومیان شرح داده استداده‌است که آن مکان نیز توسط شاعران پنترالیس نامیده می شده استمی‌شده‌است. در قرن دوم میلادی نیز، فستوس که یکی از متخصصان نامدار دستور زبان بوده، از پنوس تعریفی ارائه نموده است،نموده‌است، که بر طبق آن تعریف، پنوس به «مخفی ترین و مستورترین نقطه یا محل در حرم ایزدبانو وستا اطلاق می شودمی‌شود که توسط پرده هاپرده‌ها احاطه شده استشده‌است.» ماکروبیوس هم، طی یک گزارش از منظر دینی و مرتبط با الهیات، از وارّو سخن گفته که طی آن به واژه پناتس و مفهوم پنتیوس اشاره شده استشده‌است:

{{نقل قول|آنان که درحقیقت غور و تفحص کرده اند،کرده‌اند، با جدیت بیشتری بیان نموده اندنموده‌اند که پناتس یا پنات ها،پنات‌ها، کسانی هستند که از طریق آنان ما در هسته درونی خویش، که پنتیوس باشد، تنفس می کنیم،می‌کنیم، از طریق آنهاست که ما صاحب بدن هستیم، و از طریق آنهاست که ما دارای یک ذهن منطقی می شویممی‌شویم.}}

در کنار آتشدان هر خانه رومی، قفسه ایقفسه‌ای قرار داشت که به آن، پنوس می گفتندمی‌گفتند و خواروبار خانه در آنجا نگهداری می شدمی‌شد. این قفسه یا پنوس را خدایان خانواده که '''پیات''' نام داشتند، پاسداری می کردندمی‌کردند.

پناتس یا پنات هاپنات‌ها همچنین می توانندمی‌توانند با تعالی و غلبه و برتری خانواده هایخانواده‌های رومی نیز، همراهی داشته باشند، که در این مقام بدانان بعنوان ارواح نیاکان یا ایزدان اجدادی نگریسته می شودمی‌شود. در جوار درب ورودی خانه هایخانه‌های رومی، مکان کوچکی به حرم یا معبد اختصاص داده شده بود که به وستا الهه اجاق یا آتشدان خانگی(که به اختصار الهه خانه خوانده می شدمی‌شد)، تعلق داشت. در این حرم یا معبد، مجسمه هایمجسمه‌های کوچکی از پناتس نگاهداری می شدمی‌شد.

* {{یادکرد-ویکی |پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Di_Penates&oldid=367040141|عنوان = Di Penates|زبان = انگلیسی |بازیابی = 23۲۳ سپتامبر ۲۰۱۰ }}