بهار شروانی

بهار شیروانی (۱۲۴۷-۱۳۰۰ ه‍.ق)، شاعر ایرانی متولد شیروان.

در جوانی به هندوستان رفت. پس از بازگشت به ایران، در اصفهان با صدرالشعرا، در تبریز با ادیب ناصر دیلمی، و در مشهد با صبوری ملک‌الشعرا پدر ملک‌الشعرا بهار دوستی و معاشرت داشت. سرانجام در تبریز منشی کنسولگری فرانسه شد. کتابی در لغت فرانسوی به فارسی تألیف کرد. بهار به سبک خراسانی شعر می‌سرود. دیوانی به ترکی و فارسی دارد و دو مثنوی به نام‌های «تحفةالعراقین» و «نرگس و گل» از آثار اوست.

منبع

• دایره‌المعارف فارسی