آیین توبه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: تصحیح فاصله‌ها. ؟ |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
{{حق تکثیر مشکوک}}
'''اعتراف''' به [[گناه]]، به شکل آیینی امروزه، مختص مسیحیت است و بخشی از ایمان و وظایف ایشان است. اما به نظر می‌رسد که این سنت دارای پیشینه‌ای قبل از آن است.
== پیشینه ==
خط ۱۳:
رسم اعتراف مفصل نزد [[اسقف]] یا [[کشیش]] تقریبا از اوایل [[تاریخ کلیسا]] آغاز شد. در ابتدا، اعتراف به گناهان علنی بود و موجب شرمساری و سرافکندگی گناهکار می‌گردید، به همین دلیل در قرن چهارم میلادی برای پیشگیری از هتک آبروی افراد و عوارض احتمالی آن، مقرر شد که اعتراف شخصی و در خفا صورت گیرد.
در [[کلیسای روم]] در قرن پنجم، این سنت عبارت بود از شنیدن اعترافات در آغاز [[روزه]] و آشتی دادن افراد [[توبه]] کار در [[پنج‌شنبه مقدس]].
در پایان قرن یازدهم، تنها گناهکاران رسوا و بدنام در روز پنج شنبه مقدس آشتی داده می‌شدند. اغلب چنین بود که اعتراف به جرم گناهان شدید تا آستانه مرگ به تأخیر می‌افتاد. برای تصحیح این رویه نادرست، چهارمین [[شورای لاتران]] در سال [[۱۲۱۵ (میلادی)|۱۲۱۵]] قانونی را وضع کرد که بر اساس آن، هر مسیحی باید سالی یک بار نزد کشیش اعتراف کند، البته این اقرارها به امانت نزد کشیش می‌ماند و آنها مجاز به برملا کردن این اسرار نبودند. فقط به‌تدریج برای هر معصیتی کفاره‌ای مشخص در نظر گرفته شد.
| |||