کواتلیکوئه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کواتلیکوئه'''، که همچنین به عنوان '''تتئواینان''' (و همینطور در برخی نسخه ها، به صورت: '''تتئو اینان''') نیز شناخته شده است، در [[اساطیر آزتک]]، "مادر خدایان" (به [[ناهواتل]] کلاسیک: Cōhuātlīcue یا [koːwaːˈtɬiːkʷe]، یا: Tēteô īnnān) محسوب می شد. وی، یکی از ایزدبانویان آزتک ها بود، که به ماه، ستارگان، و [[اویتسوپوچتلی]]، خدای خورشید و جنگ، زندگی بخشیده بود و آنها را بدنیا آورده بود. این ایزدبانو همچنین به عنوان توکی (Tocî، به معنای: "مادر بزرگ ما") و سیواکواتل (Cihuācōhuātl، به معنای: "بانوی مار") نیز، شناخته می شد، که حامی بانوانی بود که در هنگام زایمان می مُردند.<ref> مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در 11 اکتبر ۲۰۱۰ </ref>

بیشتر آثار هنری آزتک ها، در نمایش های هنری مربوط به این الهه، بر جنبه های کشنده و مرگبار او تأکید می کنند، چرا که زمین، همانند یک مادر دوست داشتنی است، که البته به صورت هیولایی سیری ناپذیری جلوه می کند که هرآنچه را که حیات دارد، مصرف می کند و به دل خود فرو می برد. بر این اساس او، نشان دهنده و نمایانگر مادری بلعنده است، که در وجود او، هم رحم (زهدان) و هم گور (قبر) وجود دارد.<ref> مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در 11 اکتبر ۲۰۱۰ </ref>

بر طبق افسانه های آزتک، یک بار که کواتلیکوئه در حال جارو کردن یک معبد بود، ناگهان یک توپ مملو از پر، بر سر او سقوط کرد، و وی به طرز جادویی بارور گردید، و پس از آن وی [[کتسال کواتل]] و [[شولوتل]] را که هر دو از ایزدان بودند، بدنیا آورد. دختر او، کویولکسااوکویی، سپس چهارصد بچۀ دیگر کواتلیکوئه را بسیج کرد و گرد همشان آورد و آنان را تحریک نمود که با هم به مادر خویش حمله کنند و سر وی را از بدن جدا نمایند. بدین ترتیب، کواتلیکوئه فوراً کشته شد، و ایزدی به نام اویتسوپوچتلی ناگهان از رحم او پدید آمد، در حالیکه از همان بدو تولد به طور کامل رشد کرده بود و برای نبرد، مسلح بود. اویتسوپوچتلی بسیاری از برادران و خواهران خویش را کشت، از جمله کشته شدگان، کویولکسااوکویی (خواهرش) [همان خواهری که حمله به مادرشان را طرحریزی کرد]، بود که اویتسوپوچتلی، سر او را برید و آن را به آسمان پرتاب کرد و همان سر بود که به ماه، تبدیل شد. در یکی دیگر از اشکال متنوع این افسانه، اویتسوپوچتلی، خود کودکی بود که در درون توپی که از پَرها پُر شده بود، و طی حادثۀ پیش گفته سقوط کرد، قرار داشت و تنها به این دلیل در آن زمان به دنیا آمد که مادر خویش را از هرگونه آسیبی برهاند.<ref> مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در 11 اکتبر ۲۰۱۰ </ref>

یک مقاله جدید که در سال 2008 توسط سسلیا کلاین نوشته شده، ابراز گردیده است که مجسمه معروف کواتلیکوئه که در موزه ملی مردم شناسی مکزیک قرار دارد [و عکس آن در سمت چپ این مقاله دیده می شود]، و همینطور چند نسخه کامل و یا تکه تکه شده دیگر از این مجسمه، همگی در واقع ممکن است شخصیت بخشی یا تجسمی باشند که «مار دامن» [یا زنی با دامنی از جنس مار] را نشان می دهند. مرجع و منبع این نظریه، نسخه ایست که در آن به ایجاد خورشید و آفرینش آن پرداخته شده است. اسطورۀ مرتبط با آفرینش خورشید، بعد از آن آغاز می شود که خدایان در ''تئوتیهواکان'' به گرد همدیگر جمع می شوند و خودشان را بعنوان قربانی نثار می کنند. در بهترین نسخه شناخته شده، اظهار شده است که تزیکته کاتل و [[ناناواتسین]] خویشتن را قربانی می کنند، و به ترتیب به ماه و خورشید مبدل می گردند. اما در نسخه های دیگر، یک گروه از خدایان زن و از جمله کواتلیکوئه، به کسانی که خود را قربانی می کنند، افزوده شده است. گفته می شود که پس از آن، آزتک ها به پرستش دامان این زنان [که خود را قربانی کرده بودند]، پرداختند و اینچنین بود که این زنان، دوباره به زندگی بازگشتند. بر این اساس، کواتلیکوئه، در خود دارای جنبه های مختلفی از موجودات است، که ممکن است تعادل آنها، با جمجمه، قلب، و دست و پنجه هایی که در مجسمه او رویت می شوند، حفظ شده باشد و او را به تلال تکوتلی، که خدای زمین محسوب می شود، پیوند بدهند. زمینی که هم مصرف کننده و از میان برندۀ زندگی است و هم زندگی را دوباره، از نو پدید می آورد.<ref> مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در 11 اکتبر ۲۰۱۰ </ref>