تونل سالنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمانهای قدیم مردم از شمال به جنوب از طریق پنج راه صعب العبورسخت‌گذر مانند بادغیس هرات از راه مرغاب و کونل نخوتک, از راه بامیان و مزارشریف ,از راه خنجان به شمالی از راه بدخشان به پنج شیر و از بدخشان به نورستان انتقالات را اجرا میکردند.که در اینده در هرکدام این راه تونلهای ضرورت است. مفکوره وصل شمال به جنوب افغانستان پس از امیر شیرعلی خان پیدا شد. پس از امیر شیر علی خان شاهان افغانی خواستند غرض دفاع از تکنالوجی مدرن انگلیس از روسیه کمک بخواهند. وسایل روسی مدرن ضرورت یک سرک پخته را میکرد.درسالهای 1302-1308 امیر حبیب اله خان خواست تا از راه شبر سالنگ شمالی را با جنوبی وصل نماید.کاراین سرک حذینه 40000 طلا اشرفی و نقره نیکولای را برداشت.این سرک توسط اردو افغانستان به قومندانی برگیت عبدالغیاث ساخته شد.این سرک فاقد قیر ریزی بود.بدین لحاظ نتوانسته بود جواب گوی نیازمندی‌های مردم شود. بخصوص در زمستان مشکلات خیلی زیاد باقی مانده بود.تونل سالنگ الی سال 1993 طور نارمل بروی ترافیک باز بود.درسال 1372 جنگی سختی بین عبدالرشید دوستم و احمدشاه مسعود درگرفت .مسعود و بصیر سالنگی بمنظور جلوگیری از ورود قوتهای جنرال دوستم با انفجار بم در حوض بزرگ طبعی راه تونل سالنگ را مسدود و خیلی صعبسخت‌گذر العبورساختساخت. در سال 1998 قسمت دهانه این تونل توسط قوتهای جمعیت اسلامی انفجار داده شد.تاطالبان تا طالبان نتوانند از این راه استفاده کنند. کار احیا این تونل پس از 2002 بهمگاری بانک جهانی اغاز گردید. چون تونل در یک ارتفاع نهائی قرار دارند.راه که تا ارتفای نهائی میرسد.همه ساله بالاثر برف کوچ مسدود گردیده و تلفات انسانی را نیز با خود دارند.سردی این محل در زمستان الی منفی 25-30 درجه سانتی گرید میرسد.