دارکولا: تفاوت میان نسخه‌ها

اهمیت این دسته از حشرات به واسطهٔ ایجاد ضایعات پوستی است که به آن [[پدروسیس]] یا درماتیت پدروس گویند. درماتیت پدروس که درماتیت خطی نیز نامیده می‌شود در پی له شدن سوسک‌های مزبور بوجود می‌آید. در اثر له شدن این حشرات مادهٔ فعالی به نام [[پدرین]] (Pederin) که در همولنف آنها به طور طبیعی وجود دارد سطح پوست را آغشته کرده موجب بروز درماتیت می‌شود. پدرین تنها در اثر له شدن حشره آزاد می‌شود و گزش یا نیش حشره نقشی در آزاد شدن آن ندارد. این ترکیب در برخی از گونه‌ها توسط حشره ماده بالغ تولید می‌شود و هنگام تخم‌گذاری سطح تخم‌ها را می‌پوشاند این ماده که ماده‌ای ترشحی و دفاعی در برابر عقربها و دیگر بندپایانی است که قصد تغذیه از تخم این حشرات را دارند دارای اثر ضد باکتری ضعیف است اما برای سلولهای [[یوکاریوتیک]] بسیار سمّی است. بلع این ماده موجب بروز آسیب‌های داخلی بسیار شدید می‌شود و تزریق وریدی آن موجب حدوث مرگ در سطحی می‌گردد که می‌گویند از سمّ مار کبری نیز قوی‌تر است. سمیت پدرین بیشتر به واسطهٔ توقف در بیوسنتز پروتئین و تقسیم سلولی است. ساختار این ماده بسیار شبیه به ساختمان شیمیایی ماده‌ای به نام MYCALAMIDE است. آزمایشاتآزمایش‌ها حاکی است پدرین دارای خاصیت ضدّ تومور است و از این نظر با مادهٔ ضدّ تومور MYCALAMIDE قابل مقایسه است. البته میزان پدرین در بدن این حشره آن‌قدر ناچیز است که برای به دست آوردن مقدار لازم به منظور تعیین ساختمان شیمیایی آن به ۱۰۰ کیلوگرم از این حشره یعنی معادل حدود ۲۵میلیون عدد از آنها نیاز است.