غلامرضا رشید یاسمی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غلامرضا رشید یاسمی''' فرزند محمد ولی‌خان گورانی ، مشهور به رشید یاسمی کرمانشاهی ، در ۲۹ آبان ۱۲۷۵ شمسی در قصبه گهواره از توابع [[کرمانشاه]] زاده شد. پدر او شاعر و نقاش و خوشنویس بود. جد مادری او شاهزاده محمدباقر میرزای خسروی نویسندهٔ داستان [[شمس و طغرا]] بود که دیوان اشعارش به همت رشید به چاپ رسید. رشید یاسمی تحصیلات مقدماتی را در [[کرمانشاه]] به پایان برد. سپس به تهران رفت و دورهٔ متوسطه را در دبیرستان [[سن لویی]] گذراند. از همان هنگام به تشویق [[نظام وفا]] که معلم ادبیات او بود به سرودن شعر پرداخت. پس از پایان تحصیلات مدتی به کار در وزارت معارف، مالیه و دربار پرداخت. در همین زمان جرگهٔ دانشوری را تأسیس کرد که بعدها به همت [[ملک‌الشعرا بهار]] به انجمن [[دانشکده]] تبدیل شد. رشید ضمن همکاری با مجلهٔ دانشکده، با نویسندگان و شعرای آن دوره همچون [[محمد تقی بهار]]، [[سعید نفیسی]]، [[عباس اقبال]]، [[سیدرضا هنری]]، [[ابراهیم الفت]] و دیگران همکاری می‌کرد. در همین دوران عضو " انجمن ادبی ایران " شد و نخستین تألیف خود را در احوال "[[ابن یمین فریومدی]]" شاعر سلسله سربداران، انتشار داد.

رشید یاسمی از سال ۱۳۰۰ به انتشار مقالات خود در روزنامهٔ [[شفق سرخ]] به سردبیری علی دشتی پرداخت و همین مقالات موجب شهرت ادبی او گردید. در این بین به یادگیری زبان‌های عربی و انگلیسی و تکمیل زبان فرانسوی خود پرداخت. زبان پهلوی را نزد [[هرتسفلد]] آموخت. از سال ۱۳۱۲ با سمت استادی به تدریس در [[دانشسرای عالی]] و دانشکدهٔ ادبیات [[دانشگاه تهران]] پرداخت. بعدها عضویت [[فرهنگستان ایران]] را یافت. در سال ۱۳۲۲ جزو هیئتی از استادان ایرانی همراه با علی‌اصغر حکمت و ابراهیم پورداود به [[هند]] سفر کرد. در سال ۱۳۲۴ به منظور مطالعه به [[فرانسه]] رفت و دو سال در آن کشور اقامت داشت. رشید یاسمی تا پایان عمر به‌عنوان استاد در [[دانشگاه تهران]] تدریس کرد. روز یازدهم اسفند ۱۳۲۷ هنگام سخنرانی در دانشکدهٔ ادبیات دچار سکته شد، و پس از معالجه سفری دیگر به اروپا رفت. پس از بازگشت به ایران در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۳۰ در [[تهران]] درگذشت.