پلاستینه کردن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''پلاستینه کردن''' یا '''پلاستینه‌سازی''' {{انگلیسی|Plastination}} روشی است در [[کالبدشناسی]] برای محفوظ نگه داشتن قطعات [[بدن انسان|تن انسان]]. در این روش آب و چربی موجود در [[بافت (زیست‌شناسی)|بافت‌]]ها با نوع خاصی از [[پلاستیک]] جایگزین می‌شود. عضو پلاستینه‌شده قابل لمس است، از فساد و تباهی در امان مانده و بو نمی‌دهد. حتی خواص اولیۀ نمونۀ استفاده شده نیز پس از پلاستینه شدن بهتر حفظ می‌شود. این روش در دهۀ [[۱۹۷۰ (میلادی)|۱۹۷۰]] به دست [[کالبدشناسی|کالبدشناس]] [[آلمان|آلمانی]] ''گونتر فون هاگنز'' ابداع شد. او نمایشگاه سیاری به نام [[دنیاهای تن]] به پا کرده که در آن بدن و اعضای پلاستینه‌شدۀ تن آدمی به نمایش درمی‌آید.