محمدباقر میرزا خسروی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=دسامبر|روز=۸|سال=۲۰۱۰|چند = ۲}}{{Nobots}}
'''محمدباقر میرزا خسروی کرمانشاهی'''، متخلص به '''خسروی''' (زاده: 1228۱۲۲۸ خورشیدی در [[کرمانشاه]]، درگذشت: 1298۱۲۹۸ خورشیدی در [[تهران]])[[ادیب]]، [[نویسنده]]، [[شاعر]] [[ایرانی]] در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری بود. وی یکی از پیشوایان نثر نو ادبی و نویسندهٔ نخستین رمان تاریخی در تاریخ ادبیات ایران محسوب می‌شود.
نخستین رمان تاریخی ایرانی در سال ۱۲۷۸ خورشیدی (۱۳۲۷ هجری قمری) در سه جلد تحت عناوین ''شمس و طغرا''، ''طغرل و هما'' و ''ماری ونیسی'' توسط محمد باقر میرزا خسروی کرمانشاهی نوشته شد.
خط ۴۵:
[[علی اکبر دهخدا]] در لغتنامه خویش ضمن شرح کوتاهی از محمدباقر میرزا خسروی کرمانشاهی نام برده و او را یکی از ادبا و شعرای معروف ایران در اوایل قرن چهاردهم هَجری قمری دانسته‌است. (از کتاب احوال و اشعار رودکی ج ۱ ص ۱۵).
 
هوشنگ اتحاد نیز در کتاب بزرگ پژوهشگران معاصر ایران، ضمن ارائۀارائهٔ شرح حال کاملی از وی به نقل از منابع مختلف، درباره او و نوشتهنوشته‌هایش هایش می نویسدمی‌نویسد:
 
{{نقل قول|شیوه نثرنویسی محمدباقر میرزا خسروی، در نهایت روانی و فصاحت و شیرینی و لطافت بود. نمونه جامعی از نثرنویسی او را می توانمی‌توان در رمان هایرمان‌های معروف او (شمس و طغرل، ماری و نیسی، طغرل و همای) به نظاره نشست. نمونه اینمونه‌ای از نثر او، در ''هزار سال نثر پارسی'' آمده استآمده‌است.}}
 
دکتر یعقوب آژند در کتاب خود تحت عنوان ''ادبیات داستانی در ایران و وممالک اسلامی'' به این نویسنده اشاره‌ای بسیار کوتاه و گذرا دارد و درباره او می‌نویسد: