محمود نجم‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمود نجم‌آبادی''' یا: '''دکتر محمود نجم‌آبادی'''(زاده: 1282۱۲۸۲ خورشیدی در [[تهران]])، طبیب، نویسنده، مترجم، استاد دانشگاه و روزنامه‏ نگار برجسته ایرانی و نامدارترین و پُرکارترین محقق و مورخ ایران در عرصۀعرصهٔ تاریخ پزشکی این سرزمین است.

وی که علاوه بر صدها عنوان تألیف و تحقیق به صورت کتاب و مقاله در عرصۀعرصهٔ تاریخ پزشکی به زبانهای فارسی و فرانسوی، کلکسیونی از افتخارات را در کارنامه خود دارد و از جمله سالها عضو رسمی و نایب رئیس انجمن تاریخ طب فرانسه و انجمن بین‏المللىبین‏المللی تاریخ طب در پاریس و دارای نشان شوالیه از این کشور و همینطور نشان درجه اول سپاس از طرف دولت ایران می باشد،می‌باشد، سهم عمده ایعمده‌ای در معرفی بزرگترین پزشکان تاریخ ایران همچون [[محمد زکریای رازی]]، [[ابوعلی سینا]]، اهوازی و... به ایرانیان و جهانیان و اثبات سهم بزرگ این پزشکان در اعتلای دانش پزشکی در جهان داشته استداشته‌است.

در سال 1282۱۲۸۲ خورشیدی در تهران بدنیا آمد. نسب خانوادگی او از طرف مادر به شیخ هادىهادی نجم‏آبادى،نجم‏آبادی، روحانی بزرگ و نامدار ایران در عصر مشروطیت و از طرف پدر به حاج محمد نجم‏آبادى،نجم‏آبادی، اولین متولىمتولی مدرسۀمدرسهٔ سپهسالار (مدرسه عالىعالی شهید مطهرىمطهری امروزی)، مى‏رسیدمی‏رسید که شاگرد ممتاز مرحوم میرزا محمدرضا کلهر و از خطاطان نامی ایران بود. تحصیلات اولیه اش را در مدرسه شرکت گلستان که در محل بیمارستان وزیرىوزیری تأسیس شده بود، به انجام رسانید. از همشاگردی هایهمشاگردی‌های شاخص او در این مدرسه میرزا عباس خان اقبال آشتیانىآشتیانی بود که البته پس از تعطیل مدرسه شرکت گلستان از هم جدا شدند و محمود نجم ابادی به مدرسه‏ىمدرسه‏ی قدیم ایران و آلمان و عباس اقبال به دارالفنون رفت. هرچند که پس از بروز جنگ جهانی اول و تعطیل مدرسه ایران و آلمان نجم آبادی نیز وارد دارالفنون شد.

اما پس از اینکه مدرسه دار المعلمین به ریاست میرزا ابو الحسن خان فروغىفروغی برادر محمد علىعلی فروغىفروغی ذکاء الملک دوم تأسیس شد، نجم آبادی به آنجا رفت و جزو دوره دوم دیپلمه‏هاىدیپلمه‏های دار المعلمین فارغ التحصیل شد. از همدوره هایهمدوره‌های شاخص او، دکتر سید فخر الدین شادمان، دکتر نصرت الله باستان، سید عبد العلىالعلی پرتو علوىعلوی و عبد الحمید مشایخ طباطبایىطباطبایی قابل ذکر می باشندمی‌باشند. محمود نجم‏آبادىنجم‏آبادی که در تمام مراحل تحصیل خود شاگرد اول بود، و از جمله در آخر دوران مدرسه خود که کلاس پنجم بود، موفق به اخذ مدال شده بود، پس از پایان دوره دانش آموزی به مدرسه طب رفت و تحصیلات خود را در آنجا آغاز نمود.

نجم آبادی در سن 19۱۹ سالگىسالگی وارد مدرسه طب شد. این مدرسه 5۵ کلاس داشت، و دانشجویان در سال آخر مدرسه طب، 8۸ ماده درسىدرسی داشتند. پیش از اینکه وی از مدرسه طب دیپلم بگیرد، رئیس بهدارىبهداری وقت که دکتر سعید لقمان الملک بود به خاطر اینکه متوجه استعداد او شده بود، وی را در انستیتو پاستور استخدام نمود. در روزىروزی که وی امتحان مى‏داد،می‏داد، دکتر حسین معتمد، دکتر امیر اعلم و دکتر حکیم اعظم وعده‏اىوعده‏ای دیگر آنجا بودند. در این ضمن افسر بیمارىبیماری آمد و همین آمدن او باعث شد که مسئله‏اىمسئله‏ای پیش بیاید. بدین معنا که رئیس‏ مدرسه تشخیص داده بود پاىپای این افسر مریض مبتلا به سل استخوان است، اما نجمآبادی تشخیص داد که پای او آب آوردهآورده‌است. است.وقتىوقتی صحبت شد گفتند فلانىفلانی شاگرد خوبىخوبی است و نجم آبادی چون به کار خود مطمئن بود از تشخیص خود دفاع کرد. بعد از بحث و گفتگو معلوم شد که حرف وی درست است و دکتر حسین معتمد هم تشخیص او را تأیید کرد.

وی دوره انترنىانترنی خود را در مریضخانه دولتىدولتی سابق و ابن سیناىسینای کنونىکنونی و همینطور در بیمارستان وزیرىوزیری گذراند و مراحل رسیدن به طبابت را از کارآموزىکارآموزی و انترنىانترنی و آسیستانىآسیستانی تا رئیس بخش بودن سپری کرد.

نجم آبادی در مدرسه طب نیز شاگرد اول شد و بعد از فراغت از تحصیل و در سال 1309۱۳۰۹ خورشیدی به قوچان رفت و مدت 2۲ سال در قوچان و باجگیران بود و در آنجا حکیم قانونىقانونی و حکیم نظام وظیفه محسوب می شدمی‌شد. وی بعد از آن و در سال 1312۱۳۱۲ به سبزوار آمد و رئیس بیمارستان حشمتیه این شهر شد.

وی پس از اینکه مدتی در سبزوار طبابت كردکرد به تهران آمد و در انستیتو پاستور مشغول كارکار شد. رئیس انستیتو پاستور در این زمان دکتر ژان فراندل فرانسوی بود که به وی خیلىخیلی اعتقاد داشت. فعالیت او در انستیتو پاستور تا زمانی که انگلیسی هاانگلیسی‌ها هدایت این مؤسسه را بر عهده گرفتند ادامه داشت.

وىوی پس از کار در انستیتو پاستور، مدتی هم در بیمارستانهای دیگر تهران همچون بیمارستان رازی به طبابت پرداخت و سپس به ریاست بیمارستان‏هاىبیمارستان‏های نجات و لقمان‏الدوله (لقمان حكیمحکیم امروزی) رسید و تا زمان بازنشستگی در این قبیل مناصب فعال بود.

دکتر محمود نجم‌آبادی که خود نوه یکی از روسنفکرترین روحانیون تاریخ مشروطیت ایران محسوب می شدمی‌شد و از کودکی خویش با موضوعات تاریخی در خانواده اش عجین بود، از نخستین سالهای تحصیل خویش در رشته طب به تاریخ پزشکی ایران علاقمند شد و تحقیق و تألیف در این ارتباط را در تمام سالهای طبابت خویش ادامه داد.

دكتردکتر نجم‏ آبادىآبادی بخصوص تحقیقاتی کم نظیر و منحصربفرد دربارۀدربارهٔ دو پزشک نامدار ایران، یعنی ابن سینا و زکریای رازی به انجام رسانید، طوریکه علاوه بر تالیفات متعدد در این ارتباط در اكثراکثر كنگره‏هایکنگره‏های ملی و بین المللی درباره ابن‏سینا و رازىرازی سخنرانىسخنرانی داشت.

وی از جوانی خویش و برای سالها عضو و سپس نایب رئیس انجمن بین‏المللىبین‏المللی تاریخ طب در پاریس بود. وىوی به زبان‏هاىزبان‏های آلمانى،آلمانی، فرانسوىفرانسوی و عربىعربی تسلط داشت و تحقیقاتىتحقیقاتی در زمینه‏ىزمینه‏ی تاریخ طب و طب سنتىسنتی انجام داد و آثارىآثاری در این زمینه نوشت. او همچنین ماهنامه‏ىماهنامه‏ی «جهان پزشكىپزشکی» را تأسیس و منتشر نمود.

استاد دکتر محمود نجم‏آبادىنجم‏آبادی با بیش از پنجاه سال کار تحقیق و تألیف توانسته استتوانسته‌است در این راه قدمهاىقدمهای مؤثرىمؤثری بردارد و خدمات گرانسنگىگرانسنگی عرضه نماید.

دیپلمه از دانشکده پزشکی ایران، کارورز سایق بیمارستانهای تهران، دارنده دانشنامه و گواهینامه دوره بهداشت از دانشگاه پاریس، شاغل مقامات مختلف در وزارت بهداری، نماینده ایران در کنگره هایکنگره‌های مختلف و متعدد و... ، وی که سالها در دانشکده هایدانشکده‌های پزشکی، بهداشت و معارف اسلامی تدریس می نمودمی‌نمود و سرپرست بخش تحقیقات اریخی و بهداشتی و همینطور مقام دبیرکلی انجمن ایرانی تاریخ علوم و طب را عهده دار بود.

وی علاوه بر تألیفات زیاد به زبانهای فارسی و فرانسه، دارای مدال علمی درجه اول و درجه دوم سپاس از ایران و نشان شوالیه (آر. ا. لتر) از فرانسه می باشدمی‌باشد و همچنین عضو رسمی انجمن تاریخ طب فرانسه و انجمن بین‏المللىبین‏المللی تاریخ طب در پاریس محسوب می شودمی‌شود.

دکتر محمود نجم‌آبادی عمری بر سر تحقیق در پیشینه پزشکی ایران نهاده و حاصل این عمر پربرکت، نگارش دهها کتاب و رساله و صدها مقاله تحقیقىتحقیقی در مجلات مختلف از جمله جهان پزشکىپزشکی است که در طىطی سالهاىسالهای 1326۱۳۲۶ تا 1342۱۳۴۲ توسط خود وی منتشر شده استشده‌است.

اما برخی از شاخصترین آثار وىوی عبارتند از:

* محمد زكریاىزکریای رازىرازی

* تعالیم پزشكىپزشکی صد ساله‏ىساله‏ی فرانسویان در ایران

* آبله و سرخك،سرخک، ترجمه

* آیین پزشكىپزشکی یا پندنامه‏ىپندنامه‏ی اهوازىاهوازی ترجمه؛

* تصحیح «رساله‏ىرساله‏ی جودیه»؛

* مقدمه بر «طب اسلامىاسلامی

* مختصرىمختصری از طب اسلامىاسلامی بخصوص خدمات ایرانیان

* فهرست كتابهاىکتابهای چاپىچاپی فارسىفارسی طبىطبی

* بلاىبلای عظیم نسل بشر، سیفیلیس و سوزاكسوزاک

به تصدیق اهالی فن و تمامی آگاهان و صاحبنظران تاریخ و علوم پزشکی، دکتر محمود نجم آبادی، عمر با افتخار خویش را صرف مطالعه و تحقیق در تاریخ پزشکی ایران نموده استنموده‌است. وی با انتشار کتابهای متعدد و مقالات بسیار زیاد، بزرگان پزشکی ایران از جمله بخصوص: محمد زکریای رازی، ابوعلی سینا، اهوازی و بسیاری دیگر از پیش کسوتان پزشکی و طبابت در ایران را به هموطنانش معرفی کرده و ارج و مقام و مرتبۀمرتبهٔ آنان را به جهانیان شناسانده استشناسانده‌است.

* مجله رنگین کمان نو، شماره 8۸ (شنبه 25۲۵ خردادماه سال 1347۱۳۴۷ خورشیدی)، صفحه: 11۱۱ به بعد.