پلیس جنوب: تفاوت میان نسخه‌ها

در بحبوبه جنگ بین الملل اول پس از نزدیک شدن قوای روس به تهران، عده‌ای از مقامات دمکرات و ملی (مهاجرین) به قم رفته و دولت موقت را آنجا تشکیل دادند. مجلس نیز منحل شد اما [[احمد شاه]] پس از مذاکره با سفرای روس و انگلیس تصمیم گرفت در تهران بماند. در نهایت سپاه روس به قزوین باز می‌گردد اما دولت ایران مجبور شد که بی‌طرفی را کنار گذاشته با متفقین وارد اتحاد شود و از سوی دیگر با تأسیس نیروی پلیس جنوب به استعداد حداکثر ۱۱،۰۰۰ نفر نیز موافقت شد. طی سالهای ۱۹۱۵ و نیمه اول ۱۹۱۶ جاسوسان آلمانی ([[واسموس]] و دیگران) موفق شده بودند با برانگیختن تنگستانی‌ها، [[قشقایی|قشقایی‌ها]] و برخی از [[مردم بختیاری|بختیاری‌ها]] دست انگلیسی‌ها را بسیاری از مناطق جنوب ایران کوتاه کنند <ref>Steven R. Ward، Immortal: A Military History of Iran، p.114</ref>. لذا هدف از تشکیل پلیس جنوب کنترل جنوب ایران و ایجاد امنیت برای منافع انگلستان در منطقه بود. لاجرم سرپرسی سایکس برای این منظور انتخاب شد. وی در مارس ۱۹۱۶ وارد [[بندرعباس]] شد <ref>[http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=South_Persia_Rifles&oldid=401782090 ویکیپدیای انگلیسی، مدخل South Persia Rifles، بازبینی ۱۱ دسامبر] ۲۰۱۰</ref>.همراهان سایکس عبارت بودند از سه افسر انگلیسی و سه افسر هندی، بیست درجه‌دار هندی و ۲۵ سواره‌نظام از بخش مرکزی نظام هند<ref>عاقلی، ص ۱۰۲</ref>