رویداد انقراض کرتاسه–پالئوژن: تفاوت میان نسخه‌ها

پنج حادثه ی انقراض عظیم در تاریخ زمین اتفاق افتاده است:

 

 

 

 

با تشكیل ابر قاره ی پانژه آ در دوره پرمین،برای اولین بار در تاریخ زمین نسبت نواحی قاره ای از اقیانوسی افزایش یافت كه نتیجه آن تنوع و گسترش فونای مهره دار خشكی و كاهش فونای دریایی بود. در میان فونای خشكی،خزندگان،دوزیستان،حشرات و اجداد پستانداران یا خزندگان پستاندار مانندتراپسیدا فراوان گشتند.در میان گیاهان خشكی نیز ژیمنوسپرمها(شامل مخروطیان)غالب بودند.فونای دریایی در این زمان شامل بازوپایان،آمونوئیدها،شكم پایان،لاله وشان،فرامینی فراها فوزولینید،ماهیان استخوانی،كوسه ها،مرجان ها و به تعداد بسیار كم تریلوبیتها می شد.

گروهی دیگر بر این عقیده اند که در اثر برخورد شهاب سنگ بزرگی به زمین این اتفاق روی داده که در اثر شدت ضربه پوسته زمین ذوب و آتشفشانهای سیبیری فعال شدند اثرات همزمان آتشفشان ها و شهاب سنگ باعث این انقراض بزرگ شده است.

 

 

 

در انقراض پایان كرتاسه یا كرتاسه – ترشیری 60% از همه ی گونه ها ناپدید شدند،این انقراض دومین انقراض عظیم تاریخ زمین بعد از انقراض پرمین است.چون بر اثر این انقراض دایناسورها منقرض شدند لذا توجه عموم را به خود جلب كرد.علاوه بر دایناسورها، بسیاری از گونه های گیاهی (به جز سرخسها و گیاهان دانه دار)،آمونیتها،بلمنیتها،دوكفه ایهای رودیست و اینوسرامید،خزندگان پرنده(پتروسوروس) و خزندگان دریایی(پلزیوسوروسها و مزوسوروسها) نیز حذف گردیدند.فرامینیفرهای پلانكتون، نانوفسیلهای آهكی،بازوپایان،دیاتمه ها(انواعی از جلبكها)،دینوفلاژلاتها،نرم تنان،لاله وشان و ماهیان نیز شدیدا آسیب دیدند.