عمادالکتاب: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات:تصحیح پيوند به بيرون يا عنوان پيوند. اطلاعات بیشتر |
جز واگردانی واپسین ویرایش Amirobot |
||
خط ۳۹:
'''میرزا محمدحسین سیفی قزوینی''' (۱۲۴۰ - ۱۳۱۵ ه.ش) ملقب به '''عمادُالکُتّاب''' و از استادان [[خوشنویسی|خوشنویس]] خط [[نستعلیق]] در یکصد سال گذشته بود که پیرو و گسترش دهندهٔ سبک و شیوهٔ خاص [[میرزای کلهر]] است.<ref name="اطلس خط">فضایلی ص۵۹۴-۵۹۵</ref>
وی در [[قزوین]] در ۲۷ فروردین سال ۱۲۸۵ه.ق (۱۲۴۰ شمسی) متولد شد و غالب عمرش به کتابت و تعلیم خط نستعلیق گذشت.<ref
همچنین عمادالکتاب از [[نقاشی آب رنگ]] و [[سیاه قلم]] سررشته داشته است. و تصویری از خوداو به قلم خودش باقی است. وی قریحه شاعری نیز داشته و گاهی تفننی شعر میسروده است. این رباعی از اوست: <ref
{{شعر}}
{{ب|ای صدر اجل ای به تو امید عباد |در عهد توام به خط مسلم چو عماد}}
خط ۴۷:
{{پایان شعر}}
عمادالکتاب، در طول زندگی خود از لحاظ خدمت به جامعه و روح وطن پرستی، مورد تکریم طرفداران علم و ادب بود و در سال ۱۳۱۳ شمسی نیز به پاس خدمات صادقانهاش، موفق به دریافت [[نشان درجه یک فرهنگ]] از وزارت معارف ( [[وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی]] فعلی) و یک قطعه مدال نفیس از دربار [[رضاشاه]] گردید.<ref
درباره شدت علاقه او به میرزا محمدرضا کلهر چیزها گفتهاند و از جمله مشهور است که وی در خواب نیز از استاد مسلم پیشین خط الهام و تعلیم میگرفته است. زندگی عمادالکتاب به سبب عضویت او در گروه تروریستی [[کمیته مجازات]] خالی از گرفتاریها نبوده و بجز در اواخر عمر که شغل درباری داشته و چندگاهی بهراحتی و آسایش زندگی کرده، باقی عمرش پر از حوادث ایام بوده است.<ref>پیدایش و سیر تحول هنر خط ، انتشارت یساولی، چاپ دوم ۱۳۶۰ ص ۱۹۷</ref>
خط ۵۴:
== زندگی ==
[[پرونده:Emadolkotab1.gif|thumb|left|240px|برگی از رسم المشق عمادالکتاب این کتابچه در آموزش خوشنویسی به خطاطان نسل پس از او و سپس از طریق آنان به خوشنویسان معاصر بسیار موثر بود]]
میرزا محمدحسین سیفی قزوینی در [[قزوین]] به دنیا آمد. پدرش قبالهنویس بود و مادرش از [[سادات سیفی]] قزوین، از این رو به این مناسبت سید بودن مادر، میرزا نامیده شد. مدتی نزد [[میرزا محمدعلی خوشنویس]] خط آموخت. در چهاردهسالگی برای کار نزد تاجری از اهالی [[شیروان]] به [[بادکوبه]] رفت. در شانزدهسالگی پای پیاده راهی [[عتبات]] شد و سه سال در [[کاظمین]] ماند و از راه نوشتن خط زندگی کرد. میگویند آنقدر معیشت بر او سخت بود که حتی نمیتوانست به [[کربلا]] برود. سرانجام همراه یکی از علما به کربلا رفت و پنج سال در این شهر و [[نجف]] اقامت کرد و ضمن نوشتنِ خط، علوم دینی خواند و سرانجام از تنگدستی به ستوه آمد و به ایران باز گشت. دو سال در تهران ماند و ازدواج کرد. در سال ۱۲۷۱ شمسی در [[خیابان ناصرخسرو]] آموزشگاه خوشنویسی دایر کرد و اسم آن را «دارالکتابه» گذاشت. او نسخهای از [[شاهنامه فردوسی|شاهنامهٔ فردوسی]] را برای [[مظفرالدین شاه]] خوشنویسی کرد و به این مناسبت لقب «عمادالکتاب» گرفت. در [[انقلاب مشروطه]] به جرگهٔ آزادیخواهان پیوست و در [[کودتای محمدعلیشاهی]] آوارهٔ کوه و بیابان شد. پس از فرار شاه مستبد، هفت سال معلم مشق [[احمدشاه]] شد.<ref>خط ، خوشنویسی و تاریخچهٔ آن</ref> وی قبل از دورهٔ [[مشروطیت]] جزو کاتبان وزارت انطباعات و در دورهٔ سلطنت [[احمدشاه]] قاجار ، مدتی در وزارت داخله، منشی و همان اوقات معلم مشق خط سلطان احمدشاه نیز بود. در چند سال اواخر عمر نیز در دربار [[پهلوی]] سمت خوشنویس مخصوص داشت.<ref>شبکه
[[پرونده:Emadolkotab2.gif|thumb|left|240px|سیاه مشقی از عمادالکتاب]]
=== کمیته مجازات ===
در سال ۱۲۹۴ شمسی عضو انجمنی مخفی شد به نام «[[کمیته مجازات]]» که به توسط [[ابراهیم منشیزاده|میرزا ابراهیم خان منشی زاده]] و [[اسداللّه خان ابوالفتح زاده]] در تهران تشکیل یافته بود و هدف آن از بین بردن هواداران مؤثر انگلیس در ایران بود. مأموریت نوشتن شبنامههای این کمیته با عمادالکتاب بود و گزارشی از انجام ترور توسط او ثبت نشده است. با خیانت یکی از اعضا، کمیته از هم پاشید و سران آن دستگیر و اعدام شدند. عمادالکتاب هم به پنج سال حبس محکوم شد. در سال ۱۳۰۰، در ۶۰ سالگی از زندان آزاد شد.<ref>خط، خوشنویسی و تاریخچهٔ آن</ref> عمادالکتاب مامور به توقف در قم گردید و مدتها در آنجا تحت نظر بود تا آنکه در عهد سلطنت [[رضاشاه پهلوی]] آزاد و در دفتر مخصوص دربار مامور تحریرات گردید. <ref>
==== درگذشت ====
عمادالکتاب در سن ۷۵ سالگی در بیست و ششم تیرماه سال ۱۳۱۵ ه.ش / ۲۷ ربیعالثانی ۱۳۵۵ ه. ق در تهران درگذشت.<ref>
{{شعر}}
خط ۷۲:
== آثار ==
عماد الکتاب یک دوره خودآموز خوشنویسی با عنوان «رسم المشق» به چاپ رساند. وی اولین خوشنویسی است که کتابچههای رسم المشق یا رسم الخط را برای استفاده نوآموزان ابداع کرد <ref>روزنامه
از دیگر کارهای او کتابت بسیار نفیس [[شاهنامه فردوسی]] معروف به «امیربهادری» است که در تهران به چاپ رسیده است.<ref>
وی از سال ۱۳۰۴ شمسی در دفتر مخصوص رضاشاه به سمت فرماننگار مشغول خدمت شد و مامور تحریر فرامین و نامهها گردید. در سال ۱۳۱۲ شمسی از طرف انجمن آثار ملی، مامور نوشتن کتیبههای [[آرامگاه فردوسی]] در طوس شد و بعد از آن کتیبههای [[دارالفنون]]، [[دانشسرای عالی]]، [[مدرسه رضاییه]]، [[دانشگاه تهران]] و [[دانشگاه معقول و منقول]] (دانشگاه الهیات فعلی) را نوشت.
عمادالکتاب آثار بسیاری از خود به جای گذاشته است که افزون بر موارد پیش گفته کتابت [[سیاحت نامه استانلی به آفریقا]]، کتابت [[نامه دانشوران|نامهٔ دانشوران]] ناصری در ۱۳۱۸ ه.ق، کتابت [[ترجیع بند هاتف اصفهانی]]، کتابت [[اوصاف الاشراف]] ونوشتن کتیبههای اطراف صحن خانقاه و مقبره [[صفی علیشاه]] و حدیث (ولایة علیبن ابیطالب ... الخ) در حضرت عبدالعظیم مقابل صحن حمزه بن موسی بن جعفر و کتیبه سردر ورودی [[بیمارستان فیروزآبادی]] در شهر ری و غیره از آثار شیوهای اوست.<ref>شبکه
از آثار نقاشی وی: تصویر یکی از حواریون حضرت مسیح که به خط شکسته و تعلیق زیبا، با رقم: "در ماه رمضان هزار و سیصد و سی... العبد عمادالسیفی قزوینی"؛ تصویر سیاه قلمی [[کریمخان زند]] که کلاه مخصوص به سر نهاده است؛ تصویر دستی که طرز صحیح قلم بهدست گرفتن و خط نوشتن را نشان میدهد... ، با رقم: "عمادالسیفی"؛ تصویر خود نقاش به سیاه قلم...، با رقم: "صورت عمادالکتاب سیفی که بهدست خود ساخته است".<ref>شبکه
== شاگردان ==
عمادالکتاب شاگردان بسیاری داشت، از جمله [[علی منظوری]]، [[ملکالخطاطین]]، [[حسن زرینخط]]، [[علیاکبر کاوه]]، [[ابراهیم بوذری]] که هر یک به مقام استادی رسیدهاند.<ref>شبکه
ازدیگرآثار ارزشمند عمادالکتاب قطعات سیاه مشق او میباشد که در نوع خود از لحاظ اسلوب بی نظیر است
|