سیاست خارجی کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Peacekeeping monument.jpg|thumb|left|250px|بنای تاریخی Peacekeeping در اتاوا]]

 

 

در سال ۱۹۹۰، کانادا به سازمان ایالتهای (دولتهای ) آمریکایی پیوست و میزبان انجمن عمومی OAS در ویندسور، در ژوئن ۲۰۰۰ شد. کانادا به دنبال گسترده تر کردن روابط اقتصادی با کشورهای حاشیهٔ اقیانوس آرام، ازطریق عضو شدن در بازار مشارکت اقتصادی کشورهای حاشیهٔ اقیانوس آرام – آسیا (APEC )، است.

طی ۶۰ سال گذشته، کانادا طرفدار سیاست چند جانبه بوده و تلاشهای بسیاری را برای حل مسائل جهانی در مشارکت با دیگر کشورها داشته‌است.<ref>[http://www.dfait-maeci.gc.ca/cip-pic/IPS/IPS-Overview.pdf]</ref>{{پیوند مرده}}{{پیوند مرده}}<ref>http://books.google.com/books?id=Hw3laaTpOiIC&pg=PP1&lpg=PP1&vq=reaching+out&dq=Canada+middle+power&psp=s&sig=0009fdoEDuy42hFgXuCmmymun6c</ref> این مسأله به وضوح در بحران سوئز سال ۱۹۵۶، زمانی که لستر پییرسون، تنشهای بوجود آمده را با پیشنهاد تلاش برای ادامهٔ صلح وورود نیروهای حافظ صلح سازمان ملل، آرام کرد، به چشم می‌خورد.<ref>[http://www.cbc.ca/greatest/top_ten/nominee/pearson-lester.html CBC.ca - The Greatest Canadian - Top Ten Greatest Canadians - Lester B. Pearson<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

 

مشارکت این کشور بانیروهای حافظ صلح UN، درسالهای اولیهٔ آغاز قرن ۲۱ تاحدی کاهش یافت. اگر چه سیاست خارجهٔ این کشور تا حدی شبیه به آمریکاست اما همواره در تلاش است تا حتی الامکان از سیاستهای خارجی ایالات متحده در زمینه‌هایی مثل ارتباطات تجاری و دیپلماتیک با کوبا مستقل باشد.