قیچک: تفاوت میان نسخه‌ها

شکم ساز از دو قسمت مجزا از یکدیگر تشکیل یافته.قسمت تحتانی کوچک تر و به شکل نیم کره است که بر سطح مقطع جلو پوست کشیده شده و خرک ساز روی پوست قرار دارد.قسمت بالایی بزرگتربزرگتر، ،مثلمثل چتری روی قسمت پایینی قرار گرفته و هر دو قسمت توسط سطح منحنی از عقب به هم اتصال یافته اند و در نتیجه در جلو یا بین دو قسمت،حفرهقسمت، حفره ای تشکیل شده است.سطح جلویی قسمت بالابالا، ،جزجز در ناحیه ی وسط که زیر گردن ساز قرار گرفته به صورت دو شکاف پهن باز است.

ساز قیچک اساسا محلی است و بیشترین رواج را در نواحی جنوب شرقی ایران و خصوصا[[استان سیستان و بلوچستان]] [[ایران]] دارد.در سال های اخیر این ساز در شهرهای دیگر نیز استفاده می شود.در آن نواحی طبق عقیده و سنت اهالیاهالی، ،برایبرای معالجه امراض به کار می رود.

با رواج بیشتر قیچکقیچک، ،بابا حمایت وزارت فرهنگ و هنر وقت ساختمان و کو آن تکمیل و تنظیم شد و سه گونه قیچک تکمیل‌تر به نام‌های قیچک [[سوپرانو]] (به طول ۵۶٫۵ سانتی‌متر)، قیچک [[آلتو]] (۶۳ سانتیمتر) و قیچک [[باس]] به همان نسبت بزرگ‌تر ساخته‌اند.وسعت هریک از این انواع حدود سه اکتاو است.قیچک سوپرانو سازی است که قابلیت ثکنوازی و همنوازی هر دو را حائز است ولی دو نوع دیگر(آلتو و باس) بیشتر به منظور همنوازی در ارکستر به کار می رود.آرشه ی قیچک،پسقیچک، پس از استاندارد سازیسازی، ،عیناعینا همان آرشه ویولن است.

* سازشناسی،پرویزسازشناسی، پرویز منصوری از انتشارات اداره کل آموزش هنری وزرات فرهنگ و هنر 1355