ضرب‌دیدگی: تفاوت میان نسخه‌ها

در رفتگی یا نیم دررفتگی عبارت است از آسیب به مفصل به طوری كه استخوان هایی كه در آن مفصل در حالت طبیعی رو به روی هم قرار دارند از هم جدا شوند. در نوع خفیف تر این حالت (نیم درفتگی )، سطوح مفصلی انتهای استخوان ها هنوز با هم در تماس هستند ولی در جای طبیعی خود قرار ندارند. این مشكل برای مفاصل فكفك، ، شانه ،شانه، زانو، و ستون فقرات بیشتر پیش می آید. بعضی از شیرخواران نیز با در رفتگی مفصل ران متولد می شوند.

درد، تورم ،تورم، و بدشكلی شدن ناگهانی یك مفصل پس از آسیب

اگر كار شما سنگین است یا ورزش های سنگین انجام می دهید، روش محافظت از مفاصل مربوطه را فرا بگیرید. از وسایل محافظتی مثل باند الاستیك ،الاستیك، زانوبند یا شانه بند، و جوراب های محافظتی مخصوص استفاده كنید.

معمولاً با درمان زودهنگام قابل معالجه است . پس از جا انداختن دررفتگی ،دررفتگی، شاید نیاز باشد مفصل با گچ یا آویزان كردن دست از گردن به مدت 8-2 هفته بی حركت شود.

آسیب به رشته های عصبی یا رگ های خونی مهمی كه از نزدیكی مفصل می گذرند، كه ممكن است علایمی مثل بی حسیحسی، ، سردی ،سردی، و رنگ پریدگی ایجاد كنند.

- به هنگام انتقال فرد آسیب دیده به پزشك ،پزشك، مفصل آسیب دیده را آتل ببندید یا از گردن آویزان كنید تا حركت نداشته باشد.

- پس از جا انداختن چه بدون جراحی و چه با جراحی ،جراحی، معمولاً مفصل با آتل یا گچ بی حركت می شود تا در روند بهبود خلالی وارد نشود.

- در صورت بروز مكرر دررفتگی ،دررفتگی، ممكن است نیاز به بازسازی یا تعویض مفصل وجود داشته باشد.

کشیده‌ شدن‌ یا پارگی‌ رباط. پیچ‌خوردگی‌ غالباً در مچ‌ پا ،پا، زانو یا انگشتان‌ دست‌ رخ‌ می‌دهد، هر چند هر مفصلی‌ می‌تواند دچار آن‌ شود. مفاصل‌ دچار پیچ‌خوردگی‌ در هنگام‌ فعالیت دچار درد می‌شوند.

قرمزی‌ یا کبودی‌ ناحیه‌ آسیب‌ دیده ،دیده، به‌ سرعت‌ و یا چند ساعت‌ پس‌ از آسیب‌

کشیدگی‌ها معمولاً با آسیب‌های‌ ناشی‌ از استفاده‌ بیش‌ از حد همراه‌ هستند. پیچ‌خوردگی‌ها معمولاً ثانویه‌ به‌ تروما یا ضربه (سقوط ‌، پیچ‌ خوردن‌ یا حوادث‌ اتومبیل‌) رخ‌ می‌دهند. مچ‌ پا به‌ خاطر ضعف‌ ساختمانی‌ خود ،خود، موقعیت‌ رو باز آن‌ و استرس‌ که‌ در ورزش‌ و فعالیتهای‌ تفریحی‌ تحمل‌ می‌کند، بیشتر آسیب‌ می‌بیند. گاهی‌ افتراق‌ پیچ‌خوردگی‌ از کشیدگی‌ مشکل‌ است‌. چاقی ،چاقی، ورزش‌ بیش‌ از حد ،حد، گرفتن‌ وضعیت‌های‌ نامناسب‌ ،نامناسب‌، کفش‌های‌ نامناسب‌ و پاشنه‌ بلند و فعالیتهای‌ پرخطر مثل‌ اسکیت‌سواری‌ و ورزش‌های‌ تماسی‌ ،تماسی‌، اسکیت‌ روی‌ یخ‌، کوهنوردی‌، اسکی‌ و صخره‌نوردی‌ ،صخره‌نوردی‌، احتمال آسیب را بیشتر می‌کنند.

مهمترین و حیاتی‌ترین زمان درمان آسیبهای بافت نرم 24 تا 48 ساعت اول بعد از آسیب دیدگی است.هنگامی که بافت نرم آسیب می‌بیند به عروق نیز صدمه وارد می‌شود و به دلیل صدمه به عروق ،عروق، خون در محیط بافت آسیب دیده تجمع پیدا کرده و منجر به ایجاد تورم و فشار بیش از حد به بافت نرم و در نتیجه سبب ایجاد درد می‌شود. تورم و افزایش فشار می‌تواند شرایط ترمیم بافت آسیب دیده را دچار اختلال کند، بنابراین در مراحل اولیه آسیب دیدگی تمامی توجه مربی باید مبتنی به روشهایی باشد که بتواند مانع خونریزی بیشتر در محدوده عضو آسیب دیده گردد. بهترین شیوه ایجاد این روش در کلمه (RICE) خلاصه شده است.

بعد از بروز آسیب بلافاصله باید فعالیت ورزش کار متوقف شود. تداوم حرکت فعال بخش آسیب دیده می‌تواند منجر به افزایش خون ریزی و تورم گردد. بطور مثال در کوفتگی عضله ران ،ران، انقباض عضله چهارسر رانی در هنگام راه رفتن باعث افزایش خونریزی می‌گردد. در آسیبهای شدید علاوه بر آنکه عضو نباید بطور فعال حرکت کند بطور غیر فعال نیز نباید حرکت داده شود و باید عضو آسیب دیده را توسط آتل ثابت کرد.

بيماري آرتروز شروعي تدريجي و سيري پيشرونده دارد و سال به سال شديدتر مي شود. اولين علامت آرتروز،دردآرتروز، درد مفصل است. اين درد با فعاليت بدني بدتر شده و با استراحت بهتر مي شود. هنگام بيدار شدن از خواب، بيمار احساس مي كند مفاصل او سفت شده اند و پس از 5 تا 10 دقيقه اين حالت از بين مي رود. با پيشرفت بيماري آرتروز به مرور زمان دامنه حركات مفصل گرفتار كم و كمتر شده و ممكن است مفصل خشك و بي حركت (انگيلوز) شود، البته فيزيوتراپي مي تواند اين حالت انيگيلوز و محدوديت حركات را پيشگيري و درمان كند. گاهي مايع در مفصل مبتلا به آرتروز تجمع پيدا مي كند.

علل اصلی بروز این بیماری هنوز بطور کامل شناخته نشده است. اما می دانند که در این بیماری سیستم ایمنی فرد علیه بافتهای بدن وی وارد عمل می شوند. عللی که تصور می شود فرد را مستعد بروز این بیماری می کند شامل ژنتیک ،ژنتیک، محیط و هورمونها می باشند.

تشخیص این بیماری با مراجعه به پزشک میسر خواهد شد. البته تشخیص این بیماری راحت نیست زیرا آزمایش دقیقی جهت تشخیص این بیماری وجود ندارد، علائم این بیماری مشابه بیماریهای دیگر است و ایجاد کامل علائم، مدت زمان زیادی طول می کشد. اما جهت تشخیص مجموعه ای، از اخذ شرح حال، معاینات بالینی ،بالینی، عکسبرداری و تستهای آزمایشگاهی کمک کننده می باشند.