پروس خاوری

پروس خاوری یا پروس شرقی(به آلمانی:Ostpreußen، لهستانی: Prusy Wschodnie، لیتوانیایی:Rytų Prūsija یا Rytprūsiai، روسی: Восточная Пруссия) بخش اصلی پروس در امتداد کرانه‌های جنوبی دریای بالتیک میان سدهٔ سیزدهم میلادی تا پایان جنگ جهانی دوم بود. میان سال‌های ۱۷۷۲-۱۸۲۹ و ۱۸۷۸-۱۹۴۵ میلادی پروس خاوری استانی آلمانی در خاک پروس بود. مرکز این سرزمین کونیگزبرگ بود.

پروس خاوری میان سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۹

تاریخچه

پروس خاوری خاستگاه پروسی‌های باستان بود. در سدهٔ سیزدهم میلادی شوالیه‌های تویتونی این سرزمین را گشودندو پروسی‌ها مسیحیت را پذیرفتند. به مرور ژرمن‌ها جمعیت غالب پروس خاوری گشتند. در ۱۵۲۵ میلادی دوک‌نشین پروس در این سامان پایه‌ریزی شد. در سدهٔ ۱۷ و ۱۸ میلادی زبان پروسی باستان به فراموشی سپرده‌شد. در ۱۸۲۹ پروس خاوری و پروس باختری به هم پیوستند و استان پروس را تشکیل دادند.

در ۱۸۷۱ پروس بخشی از امپراتوری آلمان شد. پس از جنگ جهانی یکم و قرارداد ورسای، پروس باختری به لهستان واگذارشد و پروس خاوری به گونهٔ سرزمینی جدا افتاده بخشی از خاک جمهوری وایمار شمرده‌شد. با شکست آلمان نازی پروس خاوری میان اتحاد جماهیر شوروی و لهستان تقسیم‌شد. جمعیت آلمانی‌های پروس خاوری نیز به گستردگی از این سرزمین تبعید شدند.

منبع

Wikipedia contributors, "East Prussia," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=East_Prussia&oldid=418028694 (accessed March 10, 2011).