[[داروهای ضداضطراب]] <ref>(به زبان انگلیسی: antianxiety)</ref> علاوه بر ایجاد احساس بر طرف شدن تنش عضلانی، احساس آرامش و آسودگی را نیز به همراه می‌آورند. این داروها در درمان اختلال‌های اضطراب مورد استفاده قرار گرفته‌اند. معروفترین خانواده از این دسته داروها [[بنزودیازپین]] ها هستند که تعدادی از معروفشناخته شده ترین آنهاداروهای این دسته عبارتند از [[دیازپام]]، [[کلردیازپوکساید]] و [[آلپرازولام]]. این داروها با اثر بر گیرنده های [[گابا]] که نوعی [[پیامبر عصبی]] یا [[نوروترانسمیتر]] مهاری در مغز می باشد، شلیک نورونی را کاهش می دهند و باعث کاهش فوری اضطراب می‌شوند. [[پروپرانولول]] در واقع از دسته داروهای ضداضطراب نیست ولی با کاهش علایم فعالیت سمپاتیک می تواند تاحدودی اثر ضداضطرابی داشته باشد.
== داروهای ضدروان پریشی ==
[[داروهای ضد روان‌پریشیضدروان‌پریشی]]<ref>(به زبان انگلیسی: antipsychotic)</ref>، یا [[آنتی سایکوتیک‌هاسایکوتیک]]ها برای درمان اختلال‌هایی مانند [[اسکیزوفرنی]] ساخته شده‌اند.شده‌اند، ایناما گونهدر داروهادرمان تأثیراختلالات آرامدیگری کنندهمثل یاتیک آرامو بخشبه زیادیعنوان دارند.درمان بعضیکمکی ازدر داروهایاختلالات ضدخلقی روانهم پریشیکاربرد مانند تورازین(Thorazine) توهم و هذیان بیمار را کاهش می‌دهنددارند. ولیاین سایرگونه داروهایداروها ضدتأثیر روانآرام پریشیکننده مانندیا کلوزاریلآرام بیماربخش را سر حالزیادی می‌آورند و تقویت می‌کننددارند. تأثیر اصلی این گونه داروها کاهش و یا حذف نشانه‌های روان پریشی از جمله توهم، هذیان، رفتارها و گفتارهای آشفته، گوشه گیری و بی احساسی است و صرفا برای آرام نگاهداشتن بیماران ساخته نشده‌اند. [[کلروپرومازین]]، [[فنوفنازینفلوفنازین]]، [[تیوریدازین]]، [[هالوپریدول]]، اُلانزاپین،[[تری فلوئوپرازین]]، [[پرفنازین]]، [[پیموزاید]]، [[اُلانزاپین]]، [[کلوزاپین]]، [[ریسپریدون]]، [[کوثتیاپین]]، [[زیپراسیدون]] و [[آری پیپرازول]] از جمله داروهای ضد روانضدروان پریشی هستند.
== داروهای تثبیت کنندهٔ خلق ==
داروهای تثبیت کنندهٔ خُلق <ref>{{انگلیسی|mood stabilizer}}</ref>، درمان اصلی برای بیماران مبتلا به [[اختلالات دوقطبی]] است. [[لیتیوم]]، [[والپروات سدیم]]، و [[کاربامازپین]] اصلی ترین داروهای تثبیت کننده خلق هستند. داروهای دیگری مثل [[لاموتریژین]] و [[زونیسامید]] هم از این دسته داروها هستند ولی معمولا در خط اول درمان قرار ندارند. سه داروی اول هم روی دوره های [[شیدایی]] اثر دارند و هم دوره های [[افسردگی]]، اما لاموتریژین بیشتر در درمان دوره های افسردگی موثر است. هر یک از این داروها اشکال دارویی و اسامی تجاری مختلفی دارند. مثلا برخی از اسامی دیگر والپروات سدیم عبارتند از [[دپاکین]]، [[اورلپت]] و [[دی والپروئکس]].
برای افرادی که از [[اختلالات دو قطبی]] رنج می‌برند، داروهای تثبیت کنندهٔ خُلق مانند [[ریسپریدون]] برای حالت شیدایی و [[لاموتریژین]] برای حالت افسردگی به کار برده می‌شود تا چرخهٔ افسردگی - شیدایی شان از بین برود. [[لیتیوم]] داروی استاندارد برای دوقطبی، مانع نوسان‌های شاخص خلق می‌شود، اما عوارض جانبی خطرناکی دارد. از این رو به جای داروی لیتیم از دو دارو یکی برای حالت شیدایی و دیگری برای حالت [[افسردگی]] استفاده می‌شود (مانند [[الانزاپین|اُلانزاپین]] و [[لاموبیوژین]] و [[دپاکین]]).
