آیین‌های طهارت زرتشتی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیین‌های طهارت زرتشتی''' آیین‌ها و مناسکی هستند که بطور آیینی از سوی [[زرتشتیان]] برای پاکیزگی و اجتناب از آلودگی بکار می‌روند. از این مناسک می‌توان به شستن چهره دست‌ها و پاها پیش از نماز‌های پنج گانه اشاره کرد. آب روان و [[آفتاب]] نیز در دین زرتشتی طاهر و پاک کننده بشمار می‌روند. ویلیام جکسون از پژوهشگران آیین‌های باستانی در کتاب خود بنام ''<<پژوهشهای زرتشتی>>'' عنوان می‌کند که: ''«کمتر دینی به اندازه [[دین]] ایرانیان بر لزوم پاکیزه نگاهداشتن تن و روان تاکید می‌کند». '' <ref>اوستا. جلیل دوستخواه. تهران. نشر مروارید.۱۳۸۷. چاپ دوازدهم. ص۴۲</ref>. در [[مزدیسنا]] بدلیل اینکه پلیدی‌ها و آلودگی‌ها ناشی از [[انگره مینو]] است باید برای از میان برداشتن آن کوشش کرد. آب روان در این دین اگرچه طاهر است اما باید پاکیزگی آن را نیز حفظ نمود. به این ترتیب که باید پس از خشک نمودن آثار آلودگی با نور خورشید یا ماسه آن را با آب روانی که از منشا مانند چاه یا چشمه جدا شده‌است پاکیزه نمود و نباید گذاشت که آلودگی با آب روان تماس مستقیم پیدا کند.<ref>بویس, مری. زردشتیان باورها و آداب دینی آنان. بهرامی عسگر. نشر ققنوس. تهران. صفحه ۷۰</ref>