محمود روح‌الامینی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵:
دکتر روح‌الامینی پس از اخذ لیسانس ادبیات فارسی به عنوان معلم رهسپار شهر آمل شد و ۳ سال در آن شهر به تدریس پرداخت. پس از حضور ۳ ساله در آمل، سال ۱۳۳۷ به تهران بازگشت و این بار در دارالفنون مشغول تدریس شد. ۲ سال از تدریس او در دارالفنون نگذشته بود که موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی تاسیس شد و دکتر روح‌الامینی به این موسسه پیوست و ضمن شاگردی دکتر غلامحسین صدیقی(بنیانگذار علم جامعه‌شناسی در ایران) در سال ۱۳۳۹ فوقلیسانس [[علوم اجتماعی]] خود را از [[مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی]] گرفت{{مدرک}} و در همان سال برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه رفت. تحصیلات وی در دوره دکتری، ۴ سال طول کشید و ژرژ گورویچ، روژه باستید، آندره لورواگوران درموزه مردم‌شناسی و کلود لوی استروس در کُلِژ دوفرانس، از استادان برجسته ای بودند که دکتر روح‌الامینی در کلاس آنها آموخت.دکتر محمود روح‌الامینی سال ۱۳۴۷ با ارائه رساله دکتری خود تحت عنوان «تمدن سنتی گوسفند در میان عشایر فارس» تحت نظر آندره لوروا گوران موفق به اخذ مدرک دکتری [[مردم‌شناسی]] از دانشگاه سوربن فرانسه شد.{{مدرک}}
دکتر روح الامینی برای توصیف ناشناس بودن برخی رشته های تحصیلی در ایران قدیم در اغلب جلسات به ذکر خاطره ای طنز آمیز می پرداخت و آن این که وقتی با مدرک دکتری به کوهبنان بازگشته پیرزنی به تصور این که وی پزشک است برای درمان بیماری اش به او مراجعه می کند. دکتر روح الامینی توضیح می دهد که پزشک نیست و دکتر مردم شناسی است. آن پیر زن با تعجب ابراز می دارد که : "وای! چه مرض های جدیدی پیدا شده است!"
==دستاوردها==
| |||