در دستورهای سنتی، گروه‌های اسمی به دو دستة «موصوف و صفت» و «مضاف و مضاف‌الیه» تقسیم می‌شوند. معمولاً‌در معیارهایدستورهای صوریسنتی، دقیقیگروه‌های برایاسمی تشخیصاضافه‌ای «موصوفبر واساس صفت»ملاک‌های وجودمعنایی دارددسته‌بندی ازشده‌اند. جملهدستورهای اضافهسنتی کردنمعمولاً تکواژهایگروه‌های «-تر»اسمی واضافه‌ای «-ترین»را به صفتاین یاشکل مفرددسته‌بندی بودنِ‌می‌کنند صفت برای موصوفِ جمع. اما تقسیم‌بندی آن دسته از گروه‌های اسمی که با عنوان «مضاف(انوری و مضاف‌الیه»گیوی، شناخته۱۳۸۵: می‌شوند، با دشواری روبروست.۱۲۸):
در دستورهای سنتی، برخی از این گروه‌های اسمی دسته‌بندی شده‌اند و برخی انواع دیگر اساساً نادیده گرفته شده‌اند. همچنین در دستورهای سنتی، تمایز مشخصی میان ملاک‌های صوری و معنایی در دسته‌بندی این گروه‌های اسمی وجود ندارد. دستورهای سنتی معمولاً این گروه‌های اسمی را به این شکل، دسته‌بندی می‌کنند (انوری و گیوی، ۱۳۸۵: ۱۲۸):
