سونت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲:
 
'''سونِت''' {{انگلیسی|Sonnet}} یا '''غزل‌واره''' سبکی از [[سرودن]] [[شعر]] در [[ادبیات انگلیسی]] است. سونت قطعه [[شعر]]ی است که معمولا دارای ۱۴ [[مصراع]] است و در [[شعر پنج بحری|پنج بحر]] سروده می‌شود. در مقایسه با [[ادبیات فارسی]]، سونت ساختاری بسیار شبیه به [[غزل]] دارد و در زمرهٔ [[ادبیات غنایی]] می‌گنجد. در سرودن سونت‌ها، معمولا [[احساس]]ات فردی، [[عشق]]، [[ستایش]] معشوق و [[اخلاق]]یات نقش بسیاری دارند. از معروف‌ترین سرایندگان غزل‌واره که در این زمینه صاحب سبک هستند، [[فرانچسکو پترارک]] و [[ویلیام شکسپیر]] را می‌توان نام برد.
 
==تاریخچه==
کلمهٔ sonnet از ریشهٔ ایتالیایی «sonnetto» به معنی «آواز کوچک» است که از طریق [[زبان فرانسه]] به انگلیسی راه یافته‌است. ریشهٔ سرایش شعرهایی شبیه به سونت را می‌توان در اوایل [[سده ۱۳ (میلادی)|سده ۱۳]] میلادی در جزیرهٔ سیسل و زمان [[فردریک دوم]] و قافیه‌پردازان گویش [[توسکانی]] جُست. سونت می‌توند از شعرهای [[مسدس]]‌گونهٔ نوازندگان و نغمه‌سرایان دوره‌گرد {{لاتین|Sestina}} مشتق شده باشد. همچنین این سبک سرایش می‌تواند تاثیر گرفته از [[غزل]] باشد که از طریق [[عرب]]‌های [[تونس]] و [[ناپلس]] به ادبیات لاتین راه یافته‌است.
 
سونت‌های ایتالیایی —که به سونت‌های پترارکی معروف هستند— گونه‌ای توسعه‌یافته از سونت سیسیلی بود که به جای نظم متناوب و یکسانی که در سبک سیسیلی وجود داشت، از پیچش‌های ظریف در نظم و قافیه بهره می‌بُرد. اولین کسی که سبک جدید سونت را در سروده‌های خود به کار برد، [[دانته آلیگیری]] بود؛ اما با تاثیری که [[فرانچسکو پترارک]] در سرودن غزل‌واره برجای گذاشت، سبک ایتالیایی با نام او شهرت یافت.