سونت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷:
 
سونت‌های ایتالیایی —که به سونت‌های پترارکی معروف هستند— گونه‌ای توسعه‌یافته از سونت سیسیلی بود که به جای نظم متناوب و یکسانی که در سبک سیسیلی وجود داشت، از پیچش‌های ظریف در نظم و قافیه بهره می‌بُرد. اولین کسی که سبک جدید سونت را در سروده‌های خود به کار برد، [[دانته آلیگیری]] بود؛ اما با تاثیری که [[فرانچسکو پترارک]] در سرودن غزل‌واره برجای گذاشت، سبک ایتالیایی با نام او شهرت یافت.
 
[[سونت فرانسوی]] که از سونت ایتالیایی مشتق شده‌است، به جای نظم و قافیهٔ زنجیروار، سبکی نزدیک به [[دوبیتی]] دارد.
 
سبک انگلیسی سونت که گونهٔ توسعه یافته‌ای از سبک ایتالیایی است، اغلب آمیخته‌ای از نظم متناوب ایتالیایی و سبک [[دوبیتی]] فرانسوی است. بزرگترین نمایندهٔ سبک انگلیسی سونت [[مجموعه غزلیات شکسپیر|غزل‌واره‌های شکسپیر]] هستند. تاثیر این غزل‌واره‌ها به حدی است که سبک انگلیسی سونت، «سبک شکسپیری» نامیده شده است. همچنین [[ادموند اسپنسر]] نیز تاثیر زیادی بر سونت‌های اقتباس شده از سبک ایتالیایی داشته‌است؛ تا آنجا که قالب اینگونه سونت‌ها را «سبک اسپنری» نامیده‌اند.