ستاره نوترونی: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگامی که ستاره پر جرمی به شکل [[ابرنواختر]] منفجر می‌شود، شاید هسته اش سالم بماند. اگر جرم هسته بین ۱٫۴ تا ۳ [[جرم خورشیدی]] باشد، جاذبه آن را فراتر از مرحلهٔ [[کوتوله سفید]] متراکم می‌کند تا این که [[پروتون]]ها و [[الکترون]]ها برای تشکیل [[نوترون]]ها به یکدیگر فشرده شوند. این نوع شیء آسمانی '''ستاره نوترونی''' نامیده می‌شود. وقتی که قطر ستاره‌ای ۱۰ کیلومتر (۶ مایل) باشد، انقباضش متوقف می‌شود. برخی از ستارگان نوترونی در زمین به شکل [[تپ اختر]] شناسایی می‌شوند که با چرخش خود، ۲ نوع اشعه منتشر می‌کنند.

 

 

این ستارگان هنگام انفجار برخی از ابرنواخترها بوجود می‌آیند. پس از انفجار یک ابرنواختر ممکن است به خاطر فشار بسیار زیاد حاصل از [[رمبش]] مواد پخش شده ساختار اتمی همهٔ عناصر شیمیایی شکسته شود و تنها اجزای بنیادی بر جای بمانند.