ویل دورانت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ویلیام جیمز دورانت''' ([[۵ نوامبر]] [[۱۸۸۵ (میلادی)|۱۸۸۵]] - [[۷ نوامبر]] [[۱۹۸۱ (میلادی)|۱۹۸۱]])، [[فلسفه]]‌دان، [[تاریخ]]‌نگار و [[نویسنده]] آمریکایی است.

 

مهم‌ترین اثر او ''[[تاریخ تمدن (کتاب)|تاریخ تمدن]]''، مجموعه کتابی ۱۱ جلدی است که با همکاری [[آریل دورانت]]، همسرش نوشته‌است. وی در این کتاب توانسته‌است با استفاده از آثار مورخان دیگر -از [[هرودوت]] تا [[آرنولد توین‌بی]]- که از ابتدای تاریخ مکتوب بشر تا کنون زیسته‌اند، مکتب نوینی از تاریخ‌نگاری را بوجود آورد.

بر خلاف دیگر تاریخ‌نگاران که تنها تمرکزشان روی وقایع تاریخی و سیر تمدن بشری بود، وی در اثر خود به عوامل تمدن‌ساز در طول تاریخ نیز توجه می‌کند. در این باره از او نقل‌قولی دارد که چنین است: «تمدن رودی است با دو ساحل»{{نشان|۱}}. این نقل قول بطور ضمنی به این مساله اشاره دارد که تاریخ‌نگاران اغلب نهایت توجه و دقت خود را صرف رودخانهٔ در جریان تاریخ نموده‌اند که معمولاً پرآشوب و پرهیاهوست و اجازهٔ برداشت‌ها و تفاسیر صحیح را نمی‌دهد. در مقابل او دیدگاه دیگری را مطرح می‌کند که در آن حواشی تاریخ و تمدن -''ساحل‌ها''- می‌توانند به اندازهٔ خود متن تاریخ مهم باشند. به نظر او، همهٔ مردمانی که در طول تاریخ خانه و مجسمه ساختند شعر سراییده‌اند هم در شکل‌گیری تمدن نقش داشتند. ویل دورانت در کتاب «درس‌هایی از تاریخ» که در سال‌های آخر زندگی خود نوشت، می‌گوید که تاریخ ملت‌ها را باید با توجه به پدیده‌های علمی جدید نوشت.

از جمله آثار شناخته شده وی در [[ایران]] می‌توان به دو اثر دیگر یعنی [[تاریخ فلسفه (کتاب)|تاریخ فلسفه]] و [[لذات فلسفه (کتاب)|لذات فلسفه]] برگردان دکتر [[عباس زریاب خویی]] اشاره کرد. (کتاب تاریخ تمدن او در ایران ۱۱ جلد چاپ شده)

 

 

او با اینکه میخواست کشیش شود اما در دانشگاه بیشتر علوم، از [[زیست‌شناسی]] گرفته تا تعلیم و تربیت را تجربه کرد. اما بالاخره بعد از خواندن کتاب «اخلاق» [[اسپینوزا]] به سراغ فلسفه رفت، آنرا تا [[دکترا]] ادامه داد و استاد دانشگاه شد و کتاب‌های فلسفی زیادی به تألیف رساند.