جوامع الحکایات و لوامع الروایات: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز r2.6.5) (ربات افزودن: en:Jawami ul-Hikayat |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
{{منبع}}
'''جوامع الحکایات و لوامع الروایات''' (داستانهای جامع و روایات درخشان) کتابی است از [[محمد عوفی|سدیدالدین محمد بن محمد عوفی]] که در حدود سال ۶۳۰ هجری قمری تالیف شده است.
دانشنامه ای جامع از داستانهائی دارای نکات تاریخی، اخلاقی و مذهبی پر از لطیفه های پارسی. کتاب سندی است از تاریخ تمدن و ادبیات جهان اسلام و ایران و بزرگترین مجموعه داستانی قرن هفتم هجری قمری. این کتاب بعنوان مرجعی برای سایر دانشمندان و نویسندگان بعدی مورد استفاده قرار گرفته است.
کتاب در چهار بخش (قسم) ومجموعا یکصد باب تنظیم شده است. قسم اول شامل اتفاقات تاریخی است که از ابتدای آفرینش تا دوران خلفای عباسی پیش آمده است.
مقصود نویسنده از جمع آوری داستان ها در حقیقت بیان یک رشته معارف اخلاقی و پند و اندرز بوده است.
==منابع داستانها==
داستان ها عموما از منابعی مانند: غرر اخبار ملوک الفرس منسوب به ثعالبی - تاریخ ملوک عجم - سیاست نامه خواجه نظام الملک وقابوس نامه عنصر المعالی آورده شده است.
==نسخه های کتاب==
نسخه های فراوانی از کتاب در کتابخانه هار جهان وجود دارد، مثل نسخه خطی کتابخانه ملی پاریس که قدیمیترین نسخه و در سال ۶۳۰-۶۳۵ نوشته شده است. نسخه دیگر در همان کتابخانه مربوط به سال ۷۱۷ که در تبریز نوشته شده است.
==سبک کتاب==
عوفی در این کتاب از سبک خاصی پیروی نکرده بلکه سبک آن وابسته به منابعی بوده که داستان از آنجا آورده شده است. گاهی سبکی روان و ساده داشته وبعضی مواقع پر از صنایع و عباراتی سنگین اشت.
==نمونه نوشتار==
"" آورده اند که عمربن عبدالعزیز رحمه اله علیه شبی چیزی مینوشت، در آنوقت که مقلد خلافت بود، چون پاسی از شب بگذشت روغن چراغ نماند. مهمانی حاضر بود گفت یا امیر المومنین اجازت باشد بروم و قدری روغن چراغ آرم؟ گفت مهمان را خدمت فرمودن مروت نباشد، گفت کنیزک را آواز دهم تا بدین مهم قیام نماید. گفت از بهر این قدر خواب بر زیردستان منغض نباید کرد. پس خود برخاست و روغن چراغ آورد و در چراغ ریخت و گفت در برخاستن عمربن عبدالعزیز بودم و در بازگشتن همان عمربن عبدالعزیز هستم.""
==منبع==
{{خرد}}
| |||