استان سانتیاگو دل استرو: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Luckas-bot (بحث | مشارکت‌ها)
Ariobarzan (بحث | مشارکت‌ها)
فارسی‌سازی ارقام
خط ۲:
{{ویکی‌سازی}}
{{دیگر کاربردها|سانتیاگو}}
''' ایالت سانتیاگو دل استرو '''، یکی از ایالات 23۲۳ گانه [[آرژانتین]]، واقع در شمال کشور می‌باشد که با ایالات [[ ایالت سالتا | سالتا ]]، [[ ایالت چاکو | چاکو ]]، [[ ایالت سانتافه | سانتافه ]]، [[ ایالت کاتامارکا | کاتامارکا ]]، [[ ایالت کوردوبا | کوردوبا ]] و [[ ایالت توکومان | توکومان]] مرز مشترک دارد .
 
==مشخصات==
 
* مرکز : [[ شهر سانتیاگو دل استرو | سانتیاگو دل استرو ]]
* مساحت : 136351۱۳۶۳۵۱ کیلومترمربع
* جمعیت : 804457۸۰۴۴۵۷ ( تا 2001۲۰۰۱ )
* فرماندار : خراردو زامورا
 
خط ۱۵:
پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی که اکنون سانتافه نام دارد زیستگاه بومیان ( ساناویرونس و خوریستونوکوتس ) بود . این ایالت به گونه ای شگفت آور، محل زندگی صدهزار نفر از گویشوران گونه ای محلی زبان کچوا ( زبان اینکاها ) می‌باشد .
 
[[ دیه گو ده روخاس ]] در سال 1542۱۵۴۲ نخستین کسی که به منطقه رسید . [[ فرانسیسکو ده آگیره ]] شهر سانتیاگو دل استرو را در سال 1553۱۵۵۳ بنا کرد .
سانتیاگو دل استرو زیر تسلط دولت‌های مختلفی از جمله توکومان بوده است . به دلیل توجه کمی که به این شهر میشد تا اوایل قرن 20،۲۰، جمعیتی معادل 5000۵۰۰۰ نفر داشت .
با ایجاد منطقه سالتا، سانتیاگو دل استرو به توکومان ملحق شد وبعدها در خلال جنگ استقلال ( 1820۱۸۲۰ ) با رهبری فرماندار خوان فیلیپه ایبارا از توکومان جدا شد . از حامیان برجسته ایالت، قانون گذار و آهنگساز مشهور، آمانسیو خاسینتو آلکورتا بود . تلاش‌های وی جهت مدرن کردن تجارت و نظام مالیاتی و بهبود سیستم بانک داخلی بود .
در اوایل قرن 20،۲۰، ایالت توانست اراضی مورد مناقشه با [[ ایالت چاکو ]] را به دست آورد . بدین ترتیب ایالت دارای 4۴ شهر و 35۳۵ هزار نفر جمعیت شد . احداث سد لوس کوئیروگا در سال 1950زمین‌های۱۹۵۰زمین‌های کم آب ایالت را آبیاری می کرد .
 
چشمه‌های آب گرم ریو اوندو که در شمال غرب شهر سانتیاگو دل استرو قرار دارد با وجود آنکه در مسیری صخره دار قرار داشت، جمعیت بسیاری را به سوی خود جذب می کرد . این چشمه‌ها نخستین بار توسط اسپانیایی‌ها در سال 1543۱۵۴۳ مشاهده شدند . پروفسور هرکولس کورتی در سال 1918۱۹۱۸ به خاصیت درمانی آبهای ریو اوندو پی برد . به زودی جمعیت زیادی به آن منطقه روانه شدند . به همین دلیل اولین هتل رسمی در دهه 1940۱۹۴۰ تاسیس شد . چشمه‌های اب گرم ریو اوندو پس از چشمه‌های ریکیاویک ایسلند مقام دوم را در جهان دارند .
در سال 1948۱۹۴۸ پرونیست جوان، کارلوس خوارز فرماندار سانتیاگو دل استرو شد . او بعدها به چهره سیاسی برجسته ایالت بدل گشت . وی چهره واقعی خود را با رویه به ظاهر دوستانه اش پنهان می کرد و ترتیب قتل رقبای خود را صادر می کرد . ( سزار ایتوره در 1996۱۹۹۶ و خراردو سوئلدو در 1998۱۹۹۸ ) . وی در سال 2002۲۰۰۲ و در رابطه با قتل دو زن جوان بازداشت شد .
 
 
خط ۲۹:
بیشتر ایالت بخشی از منطقه گران چاکو می‌باشد که شامل زمین‌های هموار و در برخی موارد فرورفتگی هایی است . تالاب‌های حوضهٔ رودهای سالادو و دولسه دراین فرورفتگی‌ها شکل گرفته است .
خاک خشک آن در نواحی نیمه بیابانی و استپی سرشار از آهک و نمک می‌باشد .
دمای هوای متوسط در ایالت با هوایی گرم و نیمه استوایی و فصولی بی باران 21۲۱ درجه میباشد. بیشترین دمایی که تاکنون گزارش شده 50۵۰ درجه بوده است .
میزان بارش متوسط در زمستان 120۱۲۰ م . م. بوده است .
 
== اقتصاد ==
 
ایالت سانتیاگو دل استرو با تولید ناخالص داخلی برابر9برابر۹/2۲ میلیارد دلار در سال 2006۲۰۰۶ و درامد سرانه 3560۳۵۶۰ همچون سایر ایالات شمالی از نظر اقتصادی کم توسعه می‌باشد .
تکیه گاه اقتصادی ایالت با نمایه ای روستایی، محصولات زراعی ( 12۱۲ درصد اقتصاد ایالت ) چون پنبه ( بیست درصد تولید ملی )، سویا، ذرت و پیاز می‌باشد . رو رود سالادو و دولسه مزارع منطقه را آبیاری می کنند
از سایر فعالیت درآمدزای سانتیاگو دل استرو، پرورش دام به ویژه در شرق ایالت است .
تولیدات صنعتی کمتر از 10۱۰ درصد اقتصاد سانتیاگو را تشکیل می دهد . از جمله آنها : صنایع غذایی، صنعت چرم، نساجی و چوب می باشند . در ضمن بخش معدن درصد ناچیزی از اقتصاد را به خود اختصاص می دهد .
 
در بخش خدمات، صنعت جهانگردی منبع درامدزایی می‌باشد . جاذبه‌های توریستی ایالت عبارتند از :
خط ۵۷:
== تقسیمان سیاسی ==
 
ایالت به 27۲۷ بخش ( دپارتمان ) تقسیم می‌شود .
 
1۱ – بخش آگیره
 
2۲ – بخش آلبردی
 
3۳ – بخش آتامیسکی
 
4۴ – بخش آویاندا
 
5۵ – بخش باندا
 
6۶ – بخش بلگرانو
 
7۷ – بخش مرکزی ( با مرکزیت سانتیاگو دل استرو )
 
8۸ – بخش چویا
 
9۹ – بخش کوپو
 
10۱۰ – بخش فیگه روآ
 
11۱۱ – بخش خنرال تابوآدا
 
12۱۲ – بخش گواسایان
 
13۱۳ – بخش خیمه نز
 
14۱۴ – بخش خوان فلیپه ایبارا
 
15۱۵ – بخش لوره تو
 
16۱۶ – بخش میتره
 
17۱۷ – بخش موره نو
 
18۱۸ – بخش اوخو ده آگوا
 
19۱۹ – بخش پیه گرینی
 
20۲۰ – بخش کبراچائوس
 
21۲۱ – بخش ریو اوندو
 
22۲۲ – بخش ریواداویا
 
23۲۳ – بخش روبلس
 
24۲۴ - بخش سالاوینا
 
25۲۵ – بخش سان مارتین
 
26۲۶ – بخش سارمینتو
 
27۲۷ – بخش سیلیپیکا