[[زبان]] یک نظام است و کار اصلی آن ایجادارتباط میان انسانها است. مقصود ازاین ارتباط زبانی، عمدتاً انتقال پیام از یک فرد به افراد دیگر است.در فرایند ایجاد ارتباط و انتقال پیام، انسانهااز علائم قراردادی استفاده میکنند. این علائم و نشانهها دو دسته هستند: گفتاری و نوشتاری. آن بخش از زبان که از علائم گفتاری استفاده میکند '''زبان گفتاری''' نامیده میشود. انسانهاازابتدای زندگی با این نوع زبان آشنا میشوند و نیاز به آموزش آکادمیک ندارند<ref>. در اکثرمناطق ایران که زبان محلی با زبان رسمی کشور فرق دارد، آموزش صداهای زبان فارسی قبل ازشروع آموزش زبان نوشتاری ضروری است</ref>.
==ورود لغات بیگانه==
افراد هنگام گفتگو،گفتگوو ضمن برقراری ارتباط از هم تأثیر گرفته و بر یکدیگر اثر میگذارند. ویژگیهای شخصیتی افراد، یا آنچه به آن کاریزما گفته میشود بردیگران تأثیر گذاشته و برخی را به سمت بعضی دیگر میکشاند<ref>. استفاده از واژههای خاصی که رهبران جوامع از آنها زیاد استفاده کردهاند</ref>. در این تأثیر و تأثر دوطرفه، افرادحتی تا مرز تقلید از دیگری پیش رفته و سعی در انجام دقیق رفتار و گفتاراو دارندکه معمولاً به پیدایش نوع خاصی از طرز تکلم منجر میشود<ref>. تکیه کلامهای خاصی که مردم به تقلید از هنرپیشگان یا هنرمندان به کار میبرند.</ref> دراین تأثیرپذیریهاست که بسیاری ازاشکالات تلفظی، به وجودآمده وحتی ماندگار شدهاست.درایران که به خاطروضعیت جغرافیایی، قرارگرفتن درمسیرارتباطی غرب و شرق-[[جاده ابریشم]]- ومنابع غنی معدنی مورد توجه بسیار زیاد کشورهای غربی بود، نفوذ قدرتهای سلطه گر لطمات زیادی به فرهنگ و زبان فارسی واردکردهاست{{مدرک}}. حکام معمولا غیرایرانی غالب برایران برای تثبیت تسلط خویش، بیشترین فشار را برگسترش زبان خود متمرکز کردهاند.<ref> وضعیت ایران پس از حمله ی مغولها و در دوران جدید پس از تسلط انگلیسیها بر ایران</ref>. وجود تعداد زیادی واژه نامأنوس و بیگانه و عدم امکان تفکیک آنها، نتیجهٔ این وضعیت بودهاست{{مدرک}}.