دبستان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۳:
در سال تحصیلی ۱۳۷۶-۱۳۷۷ از ۸ میلیون و ۹۳۸ هزار و ۲۳۷ دانشآموز ابتدائی، ۵ میلیون و ۲۱۹ هزار و ۵۷۸ نفر در مناطق شهری (۴۰/۵۸ درصد) و بقیه در مناطق روستائی مشغول به تحصیل بوده‌اند.<ref name="بررسی کمی و کیفی آموزش و پرورش ابتدائی در ایران (خبرگزاری آفتاب)" />
==مراحل آموزش در دبستان==
== منابع ==▼
===دوره آمادگی===
در اصطلاح آموزش و پرورش ایران به یک ماه اول سال اول ابتدایی (مهرماه) ''دورهٔ آمادگی'' می‌گویند. این دوره با توجه به روش خاص آموزش زبان فارسی، مرحلهٔ مهمی در فرایند زبان آموزی است. در طی این دوره دانش آموزان صداهای زبان فارسی را یادگرفته <ref> یادگیری صداهای زبان فارسی پیش نیاز یادگیری خواندن و نوشتن زبان فارسی است</ref> و با محیط مدرسه آشنا می‌شوند.
==فعالیتهای زبان آموزی==
آموزش زبان یا زبان آموزی از دو بخش تشکیل شده که عبارتند از: صدا آموزی و حرف آموزی یا آموزش نوشتن. صدا آموزی پایهٔ اصلی روش تدریس زبان فارسی است و زمان آن معمولا در مهرماه سال اول تحصیل یا پایهٔ اول ابتدایی است<ref> صفارپور، عبدالرحمن</ref>.
====وسایل آموزشی دورهٔ آمادگی====
* لوحه‌های آموزشی
ازوسایل لازم جهت آموزش دراین دوره، لوحه‌ها ی آموزشی هستند که هرکدام حاوی تصاویری از اشیا، موجودات، وسایل و نیز پدیده‌های طبیعی مانند باران، طلوع وغروب خورشید، فعالیتهای روزانهٔ افراد چون مسواک زدن، شستن دست و صورت، لباس پوشیدن و...، می‌باشند. برخی از لوحه‌ها هم در اصل داستانی در قالب تصاویر هستند. در بخش پایین لوحه‌ها زیرنویسهایی در نظرگرفته شده تا شاگردان با انجام آنها به شکل غیرمستقیم نحوهٔ نوشتن شکل حروف را یادبگیرند<ref> کتاب درسی مراکز تربیت معلم</ref>. آموزگار با این پیش فرض که تصاویر برای همهٔ یادگیرندگان آشنا بوده و آنها را می‌شناسند، فعالیتهای آموزشی را آغاز می‌کند<ref> درصورتیکه، حداقل تا چندسال قبل و پیش از آنکه تلویزیون به این میزان گسترش یابد، دانش آموزان مناطق دوردست و روستاها، بسیاری از این تصاویر و محتوای آنها را ندیده و نمی‌شناختند و یکی از علل ضعف یادگیری آنها هم همین بوده‌است</ref>.
* کتاب درسی فارسی پایهٔ اول
دیگر وسیلهٔ آموزشی، کتاب درسی فارسی پایهٔ اول ابتدایی است که تصویر این لوحه‌ها عینا وبه همان ترتیب، دراین کتاب درسی نیز چاپ شده‌است.
====فعالیتهای آموزشی====
دانش آموزان به تدریج و با راهنمایی آموزگارهرتصویررا نام برده، یا داستان لوحه را بیان کرده ودرقالب کلمات معنی دار، با صداهای زبان فارسی کاملا آشنا می‌شوند. در این مدت شاگردان با مدرسه خوگرفته، به حرف زدن در جمع عادت کرده، اشکالات تلفظی آنها مشخص شده و آموزگار شناخت بیشتری از آنان به دست می‌آورد<ref> این شناخت در مراحل بعدی آموزش برای معلم بسیار ضروری و مفید است</ref>. نوآموزان با انجام زیرنویسهای لوحه‌ها، برای دورهٔ حرف آموزی - نوشتن حروف- آماده می‌شوند.
====مهارت‌های مهم در یادگیری زبان====
از لوحهٔ شمارهٔ هفت به بعد آموزش بخش کردن<ref> تبدیل کلمات بیش از یک بخشی به هجاها (تعداد بخشهای هر کلمه برابر تعداد مصوتهای آن است)</ref> و سپس صداکشیدن<ref> صدا کشیدن یعنی تفکیک هر بخش به صداهای تشکیل دهندهٔ آن</ref> کلمات آغاز می‌شود تا یادگیرندگان، این دو مهارت مهم را که پایه و اساس روش خاص آموزش زبان فارسی در پایهٔ اول ابتدایی هستند، کسب کنند<ref> در این زمان واژه‌هایی چون بخش یا صدا به شاگرد معرفی نشده و این مفاهیم طی فعالیتهای کلاسی، به شکلی غیر مستقیم و به صورت عملی به یادگیرنده آموخته می‌شوند</ref>.
====ملاک پایان دورهٔ آمادگی====
زمانی می‌توان گفت دورهٔ آمادگی با موفقیت به پایان رسیده که دو توانایی در شاگرد به وجود آمده باشد. اول این که هرگاه واژه‌ای را به شاگرد ارائه دهیم بتواند آن را به راحتی بخش کرده، صداهای هر بخش و درنهایت تمام کلمه را به تفکیک بیان کند و دوم اگر صداهای واژه‌ای را بیان کنیم، دانش آموز آن واژه را شناخته و برزبان آورد<ref> اولیایی، محمدجواد</ref>.
تجربه نشان داده اگر این دورهٔ آموزش با موفقیت به انجام برسد، دانش آموزان در یادگیری زبان فارسی در حد اهداف آموزشی دورهٔ ابتدایی کاملا موفق خواهند بود.
==پانویس‌ها==
{{پانویس}}
* روش تدریس فارسی ابتدایی. کتاب درسی مراکز تربیت معلم. کد۶۰۰۴. انتشارات آموزش و پرورش.
* صفارپور، عبدالرحمن. روش تدریس فارسی ابتدایی. انتشارات آموزش و پرورش.
* اولیایی، محمدجواد. روش تدریس فارسی ابتدایی. انتشارات آموزش و پرورش.
{{نهادهای آموزشی در ایران}}
| |||