سگ بزرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: افزودن رده از مقاله همسنگ در ویکی‌انگلیسی
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷:
| نام انگلیسی =
| صفت ملکی =
| نام‌های دیگر = کلب اکبر
| افسانه‌شناسی =
| بعد = ۷
| میل = -۲۰
| پهنه =
| رتبه = ۴۳
| شمار ستاره‌های اصلی =
| شمار ستاره‌های دارای سیارات فراخورشیدی =
خط ۱۹:
| نام نزدیک‌ترین ستاره =
| فاصله نزدیک‌ترین ستاره =
| نام درخشان‌ترین ستاره = [[شباهنگ]]
| قدر ‌درخشان‌ترین ستاره =
| شمار اجرام مسیه =
| بارش‌های شهابی =
| صور مجاور =
| بیشینه عرض برای مشاهده = ۸۰
| کمینه‌عرض برای مشاهده = ۹۰
| ماه = فوریه
}}
 
'''سگ بزرگ''' که با نام عربی '''کلب اکبر''' هم نامیده می‌شود یکی از [[صورت‌های فلکی]] است. این پیکر آسمانی مجموعه‌ای از ستارگان درخشان است و ۸ [[سال نوری]] با ما فاصله دارد.
 
پرنورترین ستاره آسمان شب یعنی شعرای یمانی یا [[شباهنگ]] (تیشتر) در این صورت و بر شانه آن قرار دارد. شباهنگ در [[قدر]] ۱٫۵ است. در آسمان زمستان، صورت فلکی شاخص بعد از صورت فلکی جبار، صورت فلکی سگ بزرگ (کلب اکبر) است که یافتنش هم ساده‌است. کلب اکبر یکی از دو سگ شکارچی (صورت فلکی جبار) است.
[[پرونده:Canis_Major.gif|thumb|چپ|250px|سگ بزرگ یکی از دو سگ شکارچی صورت فلکی جبار است.]]
 
==شباهنگ، پرنورترین ستاره آسمان شب یعنی [[شباهنگ]] (تیشتر) در این صورت قرار دارد. شباهنگ در [[قدر]] ۱٫۵ است.==
ستاره شعرای یمانی، تیشتر، شباهنگ، آلفا (α)- کلب اکبر از اسامی متعددی آنست، که نام انگلیسی آن Sirius است که برگرفته از نام [[یونان]]ی این لغت است که در [[زبان یونانی]] به معنی «سوزاندن و مشتعل کردن» می‌باشد؛ به این لحاظ که در [[یونان باستان]] این [[ستاره]] را منبع حرارت می‌دانستند. اصطلاح «روزهای سگی» در گرمای [[تابستان]] به این خاطر رسم بوده‌است که زمان نزدیک شدن و تماس ظاهری این [[ستاره]] با [[خورشید]] در [[تابستان]] بوده‌است. «[[هزیود]]» یکی از شاعران یونانی گفته‌است: "شعرای یمانی از سر تا پای آدمی را آب نموده و می‌خشکاند".
<p class="text" align="justify">در آسمان زمستان، صورت فلکی شاخص بعد از صورت
فلکی جبار، صورت فلکی سگ بزرگ (کلب اکبر) است که یافتنش هم ساده‌است.
 
از جمله نامهای دیگر این [[ستاره]] تیشتر و شباهنگ می‌باشد. همانطور که اشاره شد این [[ستاره]] پرنورترین [[ستاره]] آسمان می‌باشد که با قدر ۴۴/۱- در آسمان می‌درخشد. این ستاره به نسبت ستاره سهیل که به عنوان دومین [[ستاره]] درخشان آسمان شناخته شده، دو برابر درخشنده تر است و این به خاطر فاصله نزدیک این [[ستاره]] با مااست، این [[ستاره]] با فاصله‌ای معادل ۶/۸ [[سال نوری]]، پنجمین ستارهٔ نزدیک به خورشید است.
این صورت فلکی صاحب نورانیترین
گردش ظاهری سالانه این ستاره در آسمان به لحاظ درخشندگی فوق العاده اش برای بعضی از اقوام و مصریان و از ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد حکم تقویم را داشته‌است. شعرای یمانی با دمای سطحی ۱۰۰۰۰ درجه [[کلوین]] [[ستاره]] [[سفید]] [[رنگ]]ی است، اما به علت عبور لایه‌های متفاوت جو [[زمین]] و شکست نور در آنها، در هوای سرد شب‌های زمستانی رنگ به رنگ دیده می‌شود. البته [[رنگ]] این ستاره از زمانهای قدیم تاکنون تغییر کرده‌است. [[کلاودیوس بطلمیوس]] و دیگر ستاره شناسان دوران باستان این [[ستاره]] را سرخ گزارش کرده‌اند.
ستاره آسمان یعنی، شعرای یمانی است که روی شانه آن قرار گرفته‌است. کلب اکبر یکی از دو سگ شکارچی (صورت فلکی جبار) است.
[[پرونده:Canis_Major.gif|thumb|چپ|250px|سگ بزرگ یکی از دو سگ شکارچی صورت فلکی جبار است.]]
 
شعرای یمانی [[ستاره دوتایی]] است. همدم شعرای یمانی اولین کوتوله سفیدی بود که کشف شد. آلون کلارک در سال ۱۲۴۱/۱۸۶۲، هنگامی که تلسکوپ ۵/۱۸ اینچ خود را آزمایش می‌کرد آن را کشف کرد. این همدم خیال انگیز، شعرای یمانی B و توله سگ نیز نامیده می‌شود و با قدر ۴/۸ می‌درخشد. اما به دلیل درخشندگی زیاد شعرای یمانی A، آن را با تلسکوپ‌های کوچک نمی‌توان مشاهده کرد. قطر این ستاره فقط ۳ برابر زمین است.
ستاره شعرای یمانی، تیشتر، شباهنگ،
آلفا (α)- کلب اکبر (Sirius) </strong></p>
<p class="text" align="justify">شعرای یمانی اسامی متعددی دارد، که نام انگلیسی
آن Sirius است که برگرفته از نام [[یونان]]ی این لغت است که در [[زبان یونانی]] به
معنی «سوزاندن و مشتعل کردن» می‌باشد؛ به این لحاظ که در [[یونان باستان]] این
[[ستاره]] را منبع حرارت می‌دانستند. اصطلاح «روزهای سگی» در گرمای [[تابستان]] به
این خاطر رسم بوده‌است که زمان نزدیک شدن و تماس ظاهری این [[ستاره]] با [[خورشید]]
در [[تابستان]] بوده‌است. «[[هزیود]]»
یکی از شاعران یونانی گفته‌است: "شعرای یمانی از سر تا پای آدمی را آب نموده
و می‌خشکاند". </p>
<p class="text" align="justify">از جمله نامهای دیگر این [[ستاره]] تیشتر و شباهنگ
می‌باشد. </p>
<p class="text" align="justify">همانطور که اشاره شد این [[ستاره]] پرنورترین
[[ستاره]] آسمان می‌باشد که با قدر ۴۴/۱- در آسمان می‌درخشد. این ستاره به نسبت
ستاره سهیل که به عنوان دومین [[ستاره]] درخشان آسمان شناخته شده، دو برابر درخشنده
تر است و این به خاطر فاصله نزدیک این [[ستاره]] با مااست، این [[ستاره]] با فاصله
ای معادل ۶/۸ [[سال نوری]]، پنجمین ستارهٔ نزدیک به خورشید است. </p>
<p class="text" align="justify">گردش ظاهری سالانه این ستاره در آسمان به
لحاظ درخشندگی فوق العاده اش برای بعضی از اقوام و مصریان و از ۲۰۰۰ سال قبل
از میلاد حکم تقویم را داشته‌است. </p>
<p class="text" align="justify">شعرای یمانی با دمای سطحی ۱۰۰۰۰ درجه [[کلوین]]
[[ستاره]] [[سفید]] [[رنگ]]ی است، اما به علت عبور لایه‌های متفاوت جو [[زمین]]
و شکست نور در آنها، در هوای سرد شب‌های زمستانی رنگ به رنگ دیده می‌شود. البته
[[رنگ]] این ستاره از زمانهای قدیم تاکنون تغییر کرده‌است. [[کلاودیوس بطلمیوس]] و دیگر ستاره
شناسان دوران باستان این [[ستاره]] را سرخ گزارش کرده‌اند. </p>
<p class="text" align="justify">شعرای یمانی [[ستاره دوتایی]] است. همدم شعرای
یمانی اولین کوتوله سفیدی بود که کشف شد. آلون کلارک در سال ۱۲۴۱/۱۸۶۲، هنگامی
که تلسکوپ ۵/۱۸ اینچ خود را آزمایش می‌کرد آن را کشف کرد. این همدم خیال انگیز،
شعرای یمانی B و توله سگ نیز نامیده می‌شود و با قدر ۴/۸ می‌درخشد. اما به
دلیل درخشندگی زیاد شعرای یمانی A، آن را با تلسکوپ‌های کوچک نمی‌توان مشاهده
کرد. قطر این ستاره فقط ۳ برابر زمین است. </p>
 
== مشخصات ستاره‌های واقع در صورت فلکی سگ بزرگ ==