کافرقلعه (سنگسر): تفاوت میان نسخه‌ها

'''کافر قلعه''' دژی است در حدود یک فرسنگی غربی [[مهدیشهر]] ([[سنگسر]]) بر فراز کوهی بلند که از پای آن [[چشمه گل رودبار]] می‌جوشد. دیوارها و برج و باروی آن سنگ و گچ و [[ساروج]] و قسمتی از دیوارها از آجر است و پیداست که بنیاد دژ از زمان‌های دیرین بوده و همچنان که از اسم آن مشخص می‌شود بعداً مورد استفاده [[باطنیان]] یعنی پیروان [[حسن صباح]](رجب ۴۸۳ تا ۶ ربیع‌الثانی ۵۱۸ هجری قمری) قرار گرفته و بهمین جهت به رسم [[سلجوقیان]](شاخهٔ بزرگ ۴۲۹_۵۵۲ هجری) که باطنیان را ''«ملاحده»'' می‌نامیدند، آنجا را ''«کافر قلعه»'' خوانده‌اند.▼

در سنگسر روایت می‌کنند که قلعه نشینان پس از سال‌ها پایداری سرانجام هنگامی که ناچار به ترک آن شدند سلاح‌ها، وجوه و اشیاء ذیقیمت خود را در جوار قلعه در شکاف کوهی گذاشتند و جلوی آن را با سنگ و صخره چنان گرفتند که به کلّی ناپدید شد و تا کنون کسی به آن دست نیافته است. گرچه علّت ترک قلعه را ذکر نمی‌کنند امّا این واقعه باید پس از کشته شدن [[رکن‌الدّین خورشاه]]، آخرین خداوند [[دژ الموت]](۶۱۸_۲۹ شوال ۶۵۴ هجری) بفرمان [[هولاکوخان|هولاکوخان مغول]](۶۵۴_۶۶۳ هجری) یعنی پس از ۶۵۴ هجری انجام شده باشد و احتمالاً از حدود زمان حسن صباح تا این تاریخ مورد استفاده پیروان او بوده است.▼